Ömrümde görmedim böyle gelini

Çarşamba akşamıydı. Saat 19.30 suları.

Abide-i Hürriyet Caddesini, Cevahir Alışveriş Merkezinin bulunduğu ana caddeye bağlayan Cumhuriyet Gazete binasının olduğu sokakta yürüyorum. Sola döndüm köşedeki kestaneci her zaman ki gibi görev başında. Biraz daha yürüyüp Metro'ya bineceğim.

Uzaktan kulağıma bir bağlamanın can alan tınısını peşinden ona eşlik eden o yanık türküyü duydum. Tam Cevahir Alışveriş Merkezi'nin karşısında kurdukları basit düzenek ile bir görme engelli vatandaşımız bağlama çalıyor, bir diğeri ise yanık bir sesle "Türkmen Gelini" ni okuyordu.

On metre uzaklarında ufak çapta bir güç kaynağı onun uzanan kablosu elektrosaz, hoperlor ve mikrofona ulaştırılmış, altlarında birer tabure ve önlerinde seçim sandığına benzeyen kumbaraları ile aşk ile Adıyaman yöresinin o yürekleri yakan türküsünü "Türkmen Gelini'ni" icra ediyorlardı.

"Eyvanına vardım eyvanı çamur
Odasına girdim elleri hamur
Uykudan uyanmış gözleri mahmur

Ömrümde görmedim böyle gelini
Gelini gelini Türkmen Gelini
Saramadın aney gel gör halimi"

Kocaman Şişli caddesinde benim bulunduğum tarafında bir Adıyaman ezgisi karşısında ki Alışveriş merkezinin dev ekranında ise Coca Cola Zero'nun yeni reklamı çılgın bir ses ve görüntü düzeni ile ortalığı kasıp kavuruyordu.

Ancak Türkü bağlama eşliğinde inadına devam ediyordu ;

"İpek köynek giymiş ayna dizinden
Kınalı elleri o mah yüzünden
Sevem dedim vazgeçmiyor nazından

Ömrümde görmedim böyle gelini
Gelini gelini Türkmen Gelini
Saramadım aney gel gör halimi"

İki farklı dünyanın sesleri önce karıştı beynimde sonra yavaş yavaş o yanık Adıyaman ezgisi çıktı derinlerden yukarı doğru, O hakkettiği makama oturdu çağıldadı, yankılandı, aktı yüreğime doğru.

07.Mart.2008/Cuma.