- Kategori
- Şiir
Ömrümün izbesi
Soluksuz ömrümün son izbesi
Sana ayrılıkların aşkından sesleniyorum
Sesim sana ulaşmadan şakaklarından vuruluyor
Ceplerimde mor deniz kokusu barındırıyorum
Hüznüm geceye caka satıyor naralarla
Dünden bozma yarınlarım esaret altında açıyor gözlerini
Bir telefon kulübesinde yankılanan sesim
İsyan bayrağınıindiriyor göklere.
Hakikaten yarınlarım olacaktı benim
Dünlerimden utanmayan
Dünlerim vardı benim mutluluğa aşk silkeleyen
Halı diplerine süpürülmüşaşk katili çıkmazlarım var şimdilerde
Cam kesiklerini merhem diye kollarıma sarıyorum
İştegene aynı ceset karşımda
İnsan her gün aynı cesede durur mu selam?
Kollarım yardan ıslanmışgözlerine nem satıyor
Alıcısı olmayan sokaklarda topluyorum naralarımı
Naralarım sus kusuyor… sen kusmuyor
Kaç defa canım acır ki artık
Daha kaç defa hüzne bulanır gecem
En fazla biraz daha ölürüm
En fazla fazlalıklarım silinir hücrelerden…
Bir insan kaç defa ölür
Ben kaç geceler öldürdüm adı saklımda