Ömür dediğiniz kaç gündür?

Yarın benim doğum günüm, bundan 54 sene evvel, yine bugün olduğu gibi soğuk ve karlı bir İstanbul gününde
doğmuşum. Zamanın bu kadar hızlı geçeceğini düşünmemiştim, düşünemedim. Ancak, zaman son hızıyla akıp gitti.
54 sene önce beni ilk kucaklarına aldıklarından bu yana, anne ve babamın hep ellerinin sıcaklığını ve varlıklarını
tüm yaşamımda hissettim. Bu duyguyu da asla kaybetmek istemiyorum. Zaman hızla geçerken hayat farklı anlamlar kazanmaya başlıyor. 20 sene önceki günler ile bugünler arasında değerlendirme yaptığımda önceki günler çok anlamsız ve boşa geçmiş geliyor.

Annem ve babamla bayramda oturup konuşmak, dertleşmek, hayatı paylaşmak ne kadar güzeldi. Dikte edici değil,
paylaşımla geçen konuşmalar, yönlendirici fikirler... Herşey şimdi daha anlamlı geliyor, yıllar boyu dinlemek
istemediğim veya anlayamadığım bir çok konuyu şimdi dinleyip anlayabilmek ya da ortak bir platformda birleşmek
çok özel ve güzel bir duyguydu.
Bugün geriye baktığımda Dedem, Babam, Ben ve Oğlum... Bir arada olmasa da 4 nesli yaşadım. Dedem ile ilgili bazı ilginç çocukluk anıları dışında pek bir şey aklımda kalmamış. Babamla yaşadıklarım ise çok çeşitli ve uzun bir süreç, iyisi ve kötüsüyle devam ediyor. Oğlumla ise; çocukluğu süresince (yani 0-16 yaş arasını) çok güzel ve özel bir ilişki yaşadık. Hele annesinin olmadığı 4 yıl boyunca çok yakın bir baba-oğul ilişkisi yaşadık. Bugün için babam ve oğlumla çok hoş bir ilişkimiz var. Önümüzdeki dönemde daha da güzelleştirmeyi hedefliyorum.

Ama sanırım dedemi, babamı, kendimi ve oğlumu düşündüğümde hayatını kim daha güzel yaşadı, şanslı ve mutlu olanı bulmak oldukça zor gözüküyor. Belki de bunu düşünmeye gerekte yok. Hepimizin mutlu ve mutsuz zamanları olmuştur. Belkide uzun uzun bunu düşünüp bir yazı haline getirmek daha da güzel olacaktır.

Durup, kendime bir soru sordum;

Ömür dedigin kaç gündür acaba?
Dün kü gün geldi geçti... Yarin ki gün bilinmez... O halde ömür dedigin bir gündür,o da bugündür.

Gün'ü başka değişle "An'ı" anlamak ve yaşamak aslında tüm insanların en zor başardığı şey değil midir? An'ı yaşabilmeyi bilmek ve yaşamak bir insan için en büyük erdemlerden biri olmalı diye düşünüyorum. Ancak bunun geçmişi değerlendirmek, geleceği planlamak gibi kavramlardan soyutlanmaması gerektiğinin de farkındayım.

Hepimize güzel ve bol ışıklı günler, "An" lar diliyorum.

Anneciğim ve babacığım; iyi ki varsınız ve bana bu güzel hayatı yaşamama vesile oldunuz.
Sizi seviyorum..