Ömür Gelip Geçici

Su misali akıp gidiyor ömür
Ben ne acılar gördüm
Solgun bütün renkler
Ağaçta yapraklar sararmış
Vakit şimdi sonbahar..
Mevsim kara kışa yol alıyor
Gökyüzünde kara bulutlar var
Günler hep aynı yaşanıyor
Birbirinin benzeri sabahlar
Yıllar geçiyor su misali..
Yollar yürüdükçe kısalıyor
Gözler uzaklara firar ediyor
Kimi zaman anılara dalıyor
Umutlar sırılsıklam ıslak
Soğuk bir yalnızlık var
Ruhumun derinliklerinde…
Yorgun kalemim yazar
Hayat su misali akar
Herkes kendi duygularını yaşar
Bu mevsimde kasım patılar açar
Uyutmuyor özlemler uykular kaçar
Bir lokma ekmek kadar mutluluğun
Verilen kadar payına düşen özgürlük
Dostluk kuyruklarında sıra beklersin
Pencerene aç gelen kumruların var…
Dostça bir sevgi ve demlenmiş çay
Güneşin sıcaklığına hasret bu mevsim
Kış günü yeşil yaprağa
Beni benim kadar anlayan
Hani Âşık Veysel de demişti.
Benim sadık yârim kara topraktır.
Nice sönen ocakların üstünde
Ağlayanİhtiyar çınar ağacı
Kayıp gider bir ömür çığlıklar arasında
İşte öylesine su misali ömür gelip geçici…

Yorgun Kalemim