On iki...

Çocuklar...

Bir bakkal önünde oturmuş dört beş köylü çocuk fosur fosur sigara içiyor. Oradan geçen kadınlardan biri dayanamayıp "Yavrum daha yaşınız kaç sizin? Yazık değil mi ciğerlerinize..." diyor. Çocukların biri en bilmiş ifadeli olanı efkarlı efkarlı "Bir kere alışmışız teyze" deyip gözlerini yere eğiyor. Çocuk en fazla 12 yaşında. Elinde sigarayı öyle bir tutuşu var ki sanki 40 yaşında bir adam sanki 20 yıldır sigara içiyor. Daha 12 yaşında, 12...

Kadın...
Kadın bu işin ustası olduğundan emin adımlarla sokağa giriyor. "Hayırdır" diyorum "İğne olacak biri varmış." diyor. Onun için bu iş hayatının anlamı. Bunu biliyorum. Biri ona yasak koyacak olsa bir balon gibi sönüverip yok olacak sanki hayatın içinde. Tüm anlamını kaybedecek hayat. Tüm hayatını hastayı yatırıp, bir bacağını kıpırdamasın diye hastanın bacağı üzerine koyarak sonra bir dart tahtasına ok atıyormuş gibi iğneyi saplayarak geçirdi. Sonra da hedefi tam onikiden vuran başarılı bir atıcı edasıyla evinin yolunu tuttu. Onun hayatının yegane başarısıydı bu, acı çekenin acısını dindirmek hasta birine deva olmak. Ve hayatta hedefi tam onikiden vurmak, 12'den...

Adam...
Adam tuhaf bir fal açıyor. Kitaptan rastgele bir sayfa seçip rakamları topluyor. Aklında bir kadın var. Şimdi sesini soluğunu çoktan unuttuğu bir kadın... Adam, o koca kitabın sayfalarını rastgele açıyor. Çıkan rakamların toplamı hep 3 ediyor ve 3 ayrılık anlamına geliyor. Her defasında inatla açıyor sayfaları 3 ve yine 3... Gözleri kapalı başka bir kitap alıyor. Bir sayfa açıyor. 12. bölüm yazıyor sayfanın başında. Gözleri buğulanıyor çünkü 1+2 yine 3 ediyor. Ayrılık 12'den vuruyor adamı bir kez daha, 12'den...

Saat...
Tam 12'yi vurduğunda bir dilek tutuyor biri. Yeni gün için küçük bir dilek. Kendisi için, sevdikleri için ve tüm insanlar için... İyi olsunlar diye... Hayatlarında en az bir kez olsun hedefi onikiden vursunlar diye... En az bir kez 12'den...

Fotoğraf: http://www.deviantart.com/print/1390790/