Önce insan ol

Vergi dairelerinde 16 yıldır müdür muavini olarak görev yapmaktayım. İlk görev yerim Gebze, sonra İzmit, Akyazı ve şu anda da Akçakoca' dayım. Benim şansızlığım İzmit hariç diğer yerlerde bir kısım vatandaşların defalarca sözlü hakaretlerine katlanarak görev yapmış olmam. Biz böyle vatandaşların uslubuyla konuşamayız. Hiçbirisi de bana baskıyla, sataşmayla bir evrak imzalatamamıştır. Bazen düşünüyorum bir yanlışlık var ama nerede, bizde mi, vatandaşlarda mı bilemiyorum. 

O gün iki müdür muavini müdür odasında iş için toplanmıştık. Müdür odasına bir vatandaş evrak imzalatmaya girdi, vergi borçlarına taksitlendirme yaptırmıştı. Müdür bey ilk taksidini yatır ondan sonra imzalarım dedi. Bu evrak benim değil, bir arkadaşımın, param yok yatıramam diyerek evrakın imzalanmasında ısrar etti. Odadan çıkmayınca ben araya girdim, kendimi tanıttım, siz bu evrakın işlemini yaptırabilmeniz için asıl mükelleften vekaletname almanız gerekiyor dedim. Gerçekten de bu taksitlendirme işlemini başkası adına vekaletnamesiz yaptıramazsınız, mevzuat böyle. Vatandaş ileri geri konuşarak kapıdan çıkarken bana, önce insan ol insan diye bağırarak gitti. Tahsil yapıp müdür muavini olmuştuk ama demek ki insan olamamışız diye düşündüm. İnsan olmanın bir okulu, bir kursu yok ki gidelim. Resmi dairelerin de çok aksayan yönleri var aslında. Memuriyetim sırasında sorunlu vatandaşlardan çok işimi yaparken, daha doğrusu mevzuata uygun yapmaya çalışırken karşılaştığım zorluklar beni daha çok üzmüştür. Mevzuatı uygularken ne vatandaşı mağdur edelim, ne de devletin alacağından taviz verelim anlayışında olmuşumdur. Ne yazık ki bu anlayışla görev yapan personelin sayısı da fazla değil. 

Her insanın hayata bakış açısı farklıdır, biz de aklımız, mantığımız, vicdanımız, sahip olduğumuz değerlerimiz doğrultusunda görev yapmaya, yaşamaya çalışıyoruz. 

Bir vatandaşımız da gelmiş ecrimisil borcu var, bize milletvekili adayı bunları yatırmayın dedi diye bana soruyor. Ben de biz bugünkü mevzuata göre işlem yapıyoruz, buna göre ödemeniz gerekiyor dedim. Gitti 6111 sayılı yasaya göre borcunu taksitlendirdi 

Dairede sigara içemediğim için bazen karşıda çay ocağına gidiyorum, yanıma ayakkabı boyacısı Şafak geldi oturdu, nasılsın müdürüm dedi. Ona da çay söyledim, garsonu çağırdım, bundan böyle Şafak yanıma oturduğunda hemen çayını vereceksiniz, markasını masamdan alacaksınız dedim. Tamam dediler. Şafak bizim sokağın maskotu gibi, ondan sonra ne zaman çay ocağına gitsem Şafak hemen yanıma oturup çayını içiyor. 

Zaten son yıllarımı çalışıyorum, tek dileğim kazasız belasız emekli olabilmek.