Önce sağlık

Dipsiz bir kuyudayım ... Üzerimde bir ağırlık var sanki...Sesleri duyabiliyorum ancak; konuşmak istiyor, bir türlü konuşamıyorum...Gözlerimi açamıyorum, ne kadar zorlasam da...Şimdi konuşmaya başladım fakat; gözlerimi yine açamıyorum...Sadece '' saat kaç, saat kaç? '' diyorum...Yanıtı hemen geliyor...Sesi tanıyorum...Kızkardeşim...Gözlerimi açamıyorum...

Aylardır süren tetkikler, filmler, emarlar vs. vs.....

SONUÇ;AMELİYAT.....

En korktuğum...Senelerce ertelediğim...Sonunda olmak zorunda olduğum...Kaçınılmaz son...

Hastahaneye gidişim, yatış işlemleri, otel odasına yerleşiyor gibi odama gitmem....Anestezi uzmanın gelmesi, ameliyat giysisi, sedyeyle ameliyathaneye gitmem hepsi hepsi bir rüya gibi...Ameliyathanede bana sorulan bir iki soru, koluma serum takılmaya çalışırkennnn.....film koptu....Hiç bir şey anımsamıyorum...

Ne çocuklarımla vedalaşmam, eşime el sallamam, belki de onları son görüşüm diye içimden geçirmem, kimseye belli etmemeye çalışırken ki ağlamam....Hepsi hepsi yok artık....( sene 2006 )

Nihayet şiddetli ağrılarla açtım gözlerimi...Ohh...yaşıyordum....Ağrıları hissetmiyordum bile...Yapılan çift çift iğneler ....Geceyi kızkardeşime nasıl zehir edeceğimi bilmiyordum ki....Sabaha dek mide bulantısı ve ağrılar...

Gün ışıdı....Doktorum geldi...iyiyim....

Ertesi gün taburcu, bir hafta sonra dikişler alındı...Patoloji sonuçları iyi çıktı...

MUTLUYUM....

Yaşama daha farklı bakıyorum şimdi....

Yeniden doğmuş gibiyim...

Önce Sağlık diyorum..