Önce şiddet sonra ölüm - Kadınlar Günü -

Çok çok güzel kutlamak isterdim Kadınlar Gününüzü…

Affedin beni…

Kalem utanıyorken yazmaya kutlayamadık onların, kadınlar… Yarım kaldı kelimeler;

22 yaşındaydı Meryem…

Sakine, 25…

Figen, 32…

Birgül, 45…

Songül, 31…

Ferdane 29…

Hepsi o yaşta kaldılar… Artık kimse yaşlarını sorup ayıp edemeyecek onlara… 

Naile…

Arzu…

Zübeyde’nin de ortak noktası aynıydı…

Gülayşe’nin de…

Seher’in de…

Edibe’nin de…

Önce şiddet, sonra ölüm…

Hepsi feleğin değil ama kocalarının sillesini yemiş…

Yani bana göre caizdir tabiri “ koyunlarında yılan beslemişler…”

Kahkahaları hep boğazında kaldı, gülemedi şöyle doyasıya Güldünya…

Gülemedi, oyun çağında…

Okul çağında…

Artık “bu adam senin kocandır” diyenlerin, akıllarından geçmedi hiç kızlarımıza yaşam hakkı, eğitim hakkını tanımak… Hoş o kadar düşünce geçse, çocuk yaşta evlendirilmezlerdi…  

Sözleşmelerle…

Takas yöntemiyle bir eşya gibi satıldılar…

Önce şiddetle sonra ölümle tanıştılar.

Üstelik dini, dili, ırkı olmayan şiddet bir tek eşten, anadan babadan, kardeşten, töreden gelmiyordu…

Şöyle diyordu haber “ Sevgilisi öldürdü…”

Adı üstünde yahu, sevgi-li… Nasıl öldürür diyor insan, eğer öldürüyorsa nasıl sevgi-li oluyor…

Evet!

Yukarıda yazdığım isimler gibi daha binlercesi var… Devlet kadına şiddetin her türlüsünün istatistiğini tutarken ( Bkz. tuik.gov.tr’ye) diğer taraftan koruyamadığı kadınlar bir bir öldürülüyordu.

Şimdi hepsi de o istatistiğin içinde bir veriden ibaret…

Yani yaşarken yoktular… Ölünce sayıldılar…