Öncelik, nitelikli nicelik!

Bizler “blog” yazarlarıyız. “MB ailesi”nin fertleriyiz. Eli kalem tutan, çoğunluğu eğitimli, diri bir topluluğuz. Yazabileceğimizi düşünecek olgunluğa da erişmişiz. Peki, şu soruyu soralım mı artık! “Bizi kimler okuyor?”

Zaman, zaman okunma istatistiklerinin yayınlanması dikkatimi çekiyor. Bir diğer dikkate değer gördüğüm durumsa, popüler kimlik ve objeler ya da (çoğunlukla cinsel) kışkırtıcı pozlar resmedilerek arkasına sığındırılan (n)aciz blog-notlar!

Kullandığım kelime “naçiz” olsun isterdim ancak, amacım “resmen” tacize (karşılıkla) dikkat çekmek.

Son günlerde sıkça okuduklarımdan da anlıyorum ki, bazı kalemsiz yazarların "kopyala-yapıştır" tezgahlarından çıkan "alıntı" yayınları, özgün yazarlarımızı rahatsız etmenin ötesinde karamsarlığa sürüklemektedir.

Endişeye gerek yok! Bunlar, topluluğumuzun olgunlaştığını gösteren çok anlamlı gelişmeler…

Dostlarım, ailemizin bir hayli gecikmiş katılımcılarındanım maalesef. Birkaç sene öncesinde televizyonlarda MB tanıtımları dönerken, bilişim camiasından bakan gözlerimin çok ilgisini çekmiş olmasına karşın zaman biriktirmeyi başarabilmem bugünleri buldu. O tarihlerde bunu başararak sayısız katılımlarıyla varlığını tescilleyen, sebatkar ve emektar müdavimlerimizi takdirlerimle selamlıyorum.

Şu anda bir blog yazıyorum. Amacım, olabildiğince “geniş” bir kitleye ulaşabilmek elbette. Ama biliyorum ki, her şeyden önce birikimlerimi yazarak paylaşmayı seviyorum. Bu blogun da meydana gelmesinde ana unsur bu sevgidir ve “geniş” kelimesinin karşılığı benim için nicelik değil niteliktir.

Diğer taraftan, yazdıklarınızın da meraklı bir okuyucusuyum. MB ana sayfamız, laptopumun birinci “homepage” sayfası oldu. Her gün defalarca bakıyorum. Bir blogu algılamamı sağlayan ilk öğe, kullanılan görseli oluyor. Ancak, gözüme hitap eden her resmin zihnime hitap edecek bir blog anlamına gelmediğini de iyi biliyorum. Spot yazısına göz atıyorum. Konudan ziyade buradaki anlatım biçimi önemli oluyor benim için. O satırlarda beklediğim zeka ve sanat karışımının, ruhuma akışını yeterli görmediğimde ise derhal bir sonrakine yöneliyorum.

Seçtiğim bir blogda aradığım ilk nitelik özgünlük oluyor. Konuda değil, tarzda özgünlük. Okurlar dikkatlidir. Bir yerlerde beni vuran kısa bir deyişin bile aynını gördüğümde mutlaka “alıntı” bilgisini arıyorum. Bu alıntılar aynı blog içinde yoğunlaştığında, yorulduğumu hissediyor ve geri dönüyorum.

Sonuna kadar sıkılmadan tek solukta okuyabildiğim bir blog ise, artık övgümü hak ediyor olacağından portalın bana sağladığı olanakları kullanarak (ki bunlar böyle bir buluşma ortamında benzeri zor bulunabilir nitelikte) elimden geldiğince yorumlarımla yazar dostumu ödüllendirmeye özen gösteriyorum. Benzer şekilde, ihtiyaç duyarsam eğer, ikazlarımı yapmaktan da çekinmiyorum.

Demografik verileri gelişmiş ve yeterince demokratik olan böyle bir ortamda hepimiz için geçerli olan gerçek şu değil midir? “Beni, benim gibiler okurlar.” Buna inanmak beni mutlu ve motive ediyor, ben de sadece benim gibilerin yazdıklarını okurken…

Değerli dostlarım hayatın canlı, canlı yaşadığım bir gerçeğidir son söyleyeceğim. Bir gün bir şöhretin eserinde satırlarınızı birebir ancak alıntısız bulabilirsiniz. Alınmayın!

Çift yönlü hayat otoyolunun engebelerinde ilerlerken; başarı alıntı olduğunda, mutluluk avuntu olur!

Sevgiyle,