Önemsemek-Önemsizleştirmek ve Unutmak üzerine...

Önemsemek…

Bir olayı, bir durumu, bir tarihi, bir nesneyi, bir kimseyi önemsemek…

Belki de hayatının dönüm noktası olduğu için, belki kendini tanımanı/anlamanı sağladığı; belki de karşındaki kişiyi/kişileri tanımana/anlamana yardımcı olduğu için önemsemek.

Belki hayatın boyunca unutamayacağın çok özel şeyler yaşattığı için, belki çok kırıldığın, belki o anlık da olsa çok mutlu olduğun için önemsemek.

Belki tüm cefasıyla/sefasıyla hayatı özümseyerek yaşamana, belki de hayatına sokmayı aklından bile geçirmediğin insanı/insanları sevmene katkıda bulunduğu için bir durumu, bir olayı, bir şeyi, bir kişiyi önemsemek.

Geçmişi, yaşadığımız ânı, geleceği önemsemek.

Bazen, o an sana hatırlattığı şeyler için, kulağına çalınan küçük bir ezgiyi önemsemek.

Güneşi henüz yükselmeden, tüm albenisiyle, tüm baştan çıkarıcılığıyla ufukta yakalamanın keyfini önemsemek ve göğü alev alev yakarak doğan güneşe teslim olmuş denizin, kırmızı, pembe, sarı ve turuncularla sevişmesini önemsemek.

Dalından kopan kuru yapraklar gibi, sıcak yerlere göç eden göçmen kuşlar gibi, hızla geçip giden yaşam gibi, yaz gibi, yaz aşkları gibi biten şeyleri, bir de hüzünbaz sonbaharı önemsemek.

Bir insanın, bir duygunun, bir nesnenin, herhangi birşeyin yokluğunu, yoksunluğunu önemsemek.

Uyuş(may)an yada örtüş(mey)en yönleriyle bir insanı önemsemek.

Sevgiyi, aşkı, sadakati, vefayı, dostluğu, arkadaşlığı, bazen bir sözcüğü mesela bir “merhaba”yı önemsemek…

...

Ya önemsememek-önemsizleştirmek?

Kişisel tarihimizi etkilememiş şeyleri unutarak, doğal olarak önemsememiş olmak.

Yaşlandıkça gerçekten unutkanlaşarak, olayları, durumları, kişileri önemsemez olmak .

E bazen" hayat hoş, gerisi boş" bakış açısıyla kişileri, olayları, durumları önemsememek.

Yok sayarak ya da yokmuş gibi davranarak bilhassa önemsizleştirmek.

Koşulları gereği, unutmak zorunda kalarak(!) önemsizleştirmek.

Genç yaşında,erken bunamadan(!) muzdarip olup önemsizleştirmek.

Bir zamanlar değer verdiklerimizden vazgeçerek(!) önemsizleştirmek.

Galiba en kötüsü ve acıtanı, yürekte önemsizleştir(il)mek!..

***