Onlar rüzgarla dans eden kızlar: Şakire ve Yasemin … ( 1. Bölüm )

Onlar, rüzgarla dans eden kızlar… Karanlıkların ve bilinmezliklerin içinden ustaca çıkmayı biliyorlar… Arkalarından gelen nice yeni Şakirelere ve Yaseminlere örnek oldukları ve öğrencilere yepyeni ufuklar açtıkları düşünüldüğünde, Bergama ‘ nın gençleri için birer önder oldukları bile söylenebilir…

Dile kolay, hem lisede okuyup, hem de çetin yaşam şartlarıyla mücadele edip, bir taraftan da milli olarak okulları Bergama 14 Eylül Anadolu Lisesi ile Bergama şehrini, gururla milli platformda temsil etmeyi başarabiliyorlar…

Bence önderlik ve rehberlik kelimeleri dışında çok daha onorize edici ifadeleri, analarının ak sütü kadar hak ediyor Şakire ve Yasemin… Kendileriyle yaptığım röportajda, yaşamlarını adadıkları yolun ve başarı hikayelerinin izlerini sürmeye ve arkadan gelecek takipçileri için bir yol haritası çıkarmaya çalıştım…

Haydi gelin hep birlikte dinleyelim onları ve çetin yaşam mücadelelerinden paylar çıkaralım nacizane hayatlarımıza… Neticede, yaşadıklarımızla madalya yada kupa kazanmasak da, bizler de yaşam koşunmasının birer yorgun savaşçısı sayılırız…

* Spor hayatınıza nasıl girdi?.. Başlangıç hikayenizi bizlerle paylaşır mısınız?..

* Şakire : İlk olarak 8. sınıfta Atatürk koşularına katılarak başladım oryantiring sporuna… Hiç unutmuyorum 7. gelmiştim o yarışta… Sonraları çalışa çalışa 2. cilik ve 3. cülük gibi daha iyi dereceler elde etmeyi başardım… İşte o zaman oryantiringin geleceğimi belirlememde büyük bir etkisi olacağını anladım…

* Yasemin : Ben de 8. sınıftayken aynı koşulara katılmıştım… O zamanlardan beri arkadaşız Şakireyle… Bir tür kader ortaklığı oldu bizim arkadaşlığımız… Yaşadığımız zor günlere ve vazgeçmenin eşiğine geldiğimiz umutsuzluklara birlikte göğüs gerdiğimizi söyleyebiliriz…

Ben de ilk koşuda onunla birlikteydim ama o yarışta 35. gelmiştim… Ardından hırslanıp 4.cülük 5. cilik gibi çok daha parlak sonuçlar almaya başlayınca, Şakire için olduğu gibi benim içinde oryantiringi benimsemek son derece kolay oldu…

* Bu kader ortaklığının sporu, yani oryantiringi yaşamınızda belirleyici unsur yaptığından bahsettiniz… İkiniz için de süreç aynı şekilde mi gelişti?.. Yani farklı hayatlar ve farklı bakış açılarınız var… Okul ortamı dışında, birdenbire sporu yaşamınızın merkezinde buldunuz… Tepkileriniz nasıl oldu?..

* Şakire : Benim için son derece belirleyici oldu… Çünkü ben özel nedenlerle, 8. sınıfa kadar okumayacağım, okula devam etmeyeceğim diyen birisiydim… Oryantiring ile gelen başarıların ardından, kararım tamamen değişti… Okul ortamına bakışım ve kafamdaki okul ideali baştan sona değişti diyebilirim…

* Yasemin : Ben ise okul hayatım sürerken, spora başlamadan önce ne yapacağımıtam olarak bilmiyordum… Bir kafa karışıklığı hali vardı üzerimde… Yönümü şaşırmıştım elimde olmadan… Spor, bu karışıklığı gidererek, önümü daha iyi görmemi sağladı… Hiç bir hedefim yoktu… Oryantiringe başladıktan sonra, neredeyse spor tek hedefim oldu…

* Şuan için, sporun hayatınızdaki somut yani pratik etkilerini, ne yönde ve nasıl bir şiddette hissediyorsunuz?.. Yani hayatlarınızın akışında, pozitif anlamda neleri değiştirdi spor ve oryantiring?..

* Yasemin : Hayatımızdaki çok şeyi değiştirdi… İlkin insanın aklına gelmediği için, bu değişimleri tek tek sayamayacağını düşünüyor… Ama her şeyin başında insan, spor nedeniyle bulunduğu ve saygı görüp baştacı edilerek kabul edildiği ortamlarda mutlu oluyor… Bu duygu bizim yaşımızdaki insanların her zaman hazır bulamayacağı bir şey… Çünkü çoğu arkadaşımız, bu dönemlerinde kafası karışık ve ne yapacağını bilemez bir halde, hedefini şaşırmış bir ruh ve kafa karışıklığı içinde geziyor hayatta…

* Şakire : Evet, malesef öyle… Çok yetenekli arkadaşlarımız var ama kendilerini önemsemedikleri yada hangi yönleriyle başarılı olabileceklerini bilemedikleri için, mutsuz ve umutsuz bir durumdalar… Biz öyle değiliz… En azından öyle hissetmiyoruz… Mutluluktan kastım, aslında huzurlu olmak… Yani elinizden çok iyi yaptığınız bir işin gelmesi ve içinizin rahat olması… Hissettiğimiz şey, tam analmıyla bu…

* Yasemin : Her şeyden önce, etrafa karşı davranışlarımız değişiyor… Daha bir özgüvenli oluyoruz… Etraf da bu tepkilerimize aynı doğrultuda, pozitif yönde karşılık veriyor ve saygı görüyorsun herkesten… Bu tavırları görünce, o zaman sen de ailene ve arkadaşlarına karşı daha anlyışlı davranıyorsun… İnsanlarla olan ilşkilerin, sihirli bir değnek deymişçesine düzeliyor…

*Şakire : Bizim için spor yani oryantiring, bir tür tampon bölge gibi giriyor hayatla aramıza… Otokontrol özelliği kazanıyor ve kendi kendini daha tarafsız gözlerle ve akılcı bir şekilde eleştirebiliyor, bunun sonucunda da müthiş bir özgüven kazanıyorsun…

Ben de Yasemin gibi, sporda kazandığım başarılarla, ailemin bana karşı güvenlerinin arttığını hissediyor ve mutlu oluyorum… Eskiden en ufak bir yere gitmeme dahi izin vermezlerken, kazandığım başarılar ve kendimi ifade edişimdeki sağlamlıkla, artık bağımsız bir birey haline gelmeye başladığımı fark ediyorum…

* Yani yaptığınız spor olan oryantiringin kurallarının hayatınızın kuralları haline geldiğini ve yaşamınızı biçimlendirdiğini söyleyebiliriz…

* Yasemin : Evet, araziye çıktığımızda, kendi başımıza aldığımız kararlar sayesinde, birinci gelmemizin başarıya dönüşmüş meyvelerini hemen toplayabiliyoruz… Bu sonuç da normal hayatımızda aldığımız kararları keskinlik olarak pozitif yönde etkiliyor…

Kendimi çevremdeki insanlara karşı, çok daha iyi bir biçimde ifade etmem anlamına gelen bu davranış, bir süre sonra tüm hayatıma yayılan iyi bir alışkanlığa dönüşüyor… Yani kafada başlayıp vücudun disipline edilmesinde sona eren bir süreç bizim yaşadığımız…

* Şakire : Oryantiring sporunda olduğu gibi, kendi kendime nasıl yetmeye başlıyorsam ve kararlarıma nasıl sahip çıkıyorsam, bu davranışlarım normal hayatımda da aynen o şekilde devam ediyor… Huzur ve mutluluk, bence böyle hissedebilmekte gizli…

( Röportajın 1. bölümünün sonu… Lütfen 2. bölümü mutlaka takip edin… )

www.hayatveinsan.com/onlar-ruzgarla-dans-eden-kizlar-sakire-ve-yasemin-1-bolum.html