Onları unutmayalım; onlar bizi unutsa da...

O insanlar artık sizi tanıyamıyor, zaman ve mekân kavramları yok, onlar için ne yaparsanız yapın bir arpa boyu yol alamıyorsunuz, Alzheimer hastası anneniz, babanız ya da bir yakınınız olabilir.

Halk arasında "bunama" olarak bilinen ve genelde 60-65 yaşından sonra çıkan bir hastalık alzheımer. Hastalığın en önemli belirtisi unutkanlık. Daha sonra da unutkanlığa bağlı olarak kişilik, davranış bozukluğu, günlük işlevleri yapamama gibi durumlar ortaya çıkmakta. Bu hastalıkla tek başına başa çıkılamaz. Hele de evde bakmak o kadar zor ki.

Eskişehir’de kurulan İstanbul merkezli ama onlardan bağımsız bir dernek olan Eskişehir Alzheımer Derneği şehrimizde 2003 yılında ilk olarak gündüz bakım evi olarak Prof. Dr. Belgin Demet Özbabalık tarafından kuruldu.

Sayın Özbabalık'tan dernek hakkında bilgiler aldım; Amaç hasta ve hasta yakınlarını bilendirmek ve hastalara ellerinden geleni yapmak. İlk kurulduğu sıralarda 4-5 hasta ile zorlu bir süreçten geçen dernek bugün 13 hastaya hizmet vermekte. Derneğin kapasitesi ise 25 hastaya kadar çıkabilmekte. 24 saat açık olan bu bakım evinde 4 hasta bakıcı, 5 sağlık memuru, 1 ahçı ve 2 gönüllü delikanlı ile hizmet vermekteler. Buraya gelen yakınlardan ilk olarak hasta ile ilgili bir form doldurmaları isteniliyor. Bu formda hastanın kullandığı ilaçlar, varsa rahatsızlıkları(şeker hastası, astım vs.) ve en sevdiği yemeği öğreniyoruz. Sağlık memurlarımız tarafından ilaçları tansiyonları ölçülüp, sağlık durumları göz önünde bulundurularak saatinde ve kontrollü olarak verilmekte. Biz onların gündüz ayakta gece uyuyan normal insanlar olmalarını istiyoruz. Onlara okuma saatlerinde gönüllü arkadaşlarımız kitap okuyorlar, müzik saatinde müzik dinleyip dans ederek hoş vakit geçirmeleri sağlanıyor, hatta bazı hastalarımız takı bile yapıyor. Hastaların evde bakılması iyi ve istenilen bir durum değil. Onlara çiçek bakar gibi bakamayız. Burada kendi yaşıtları ile beraber olarak daha mutlu oluyorlar. Hafızaları çok kısa süreli olduğu için birbirlerine her şeyi tekrar tekrar anlatabiliyorlar. Böylelikle sıkılmamış da oluyorlar. Aileler bu konuda bize güveniyorlar. Şuan da Eskişehir’de hatırı sayılır sayıda alzheımer hastası var. Aileler buraya getirdikleri yakınları için üzülmesinler, gözleri arkada kalmasın. En önemlisi komşular ne der felsefesini yıksınlar. Burada bir köşeye atılmıyorlar aksine onlarla yakından ilgilenilerek mutlu olmaları sağlanıyor.

Ziyaretimsonucu tanıştığım bir hasta yakını ise bize şunları anlattı; Annemin rahatsızlığını 8 ay önce anladık. Çok hareketliydi. Maaşının yarısını kaybediyordu. Yemek yapamaz olmuştu. Bizim onun için yaptığımız yemekleri paket yapıp kendi yapmış gibi getirip evde yememiz için tekrar bize veriyordu. Yarı çıplak dışarı çıkmaya kalkıyordu. İnternetten hastalık ve bakım evlerini araştırırken tesadüfen dernekle tanıştım. En büyük korkum annenize bakamayız diyecek olmalarıydı. Fakat korktuğum gibi olmadı. Annem 6 ay içerisinde 1 defa sadece “ne zaman götüreceksin” diye sordu. Annem burayı hastane zannediyordu çünkü. Şimdi dernekte yönetim kurulunda bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Annemi bir gün kaybetsem bile dernekle aramızda bir gönül bağı oluştuğu için yaşadığım müddetçe bir şeyler yapmaya çalışacağım.

ALZEİMER HASTALIĞININ BELİRTİLERİ

Unutkanlık

Günlük yaşam işlevlerini getirmede güçlük çekme

Konuşma güçlükleri

Zamanı ve mekanı karıştırma

Değerlendirme de ve karar vermede güçlük çekme

Soyut düşünme becerisinde güçlük çekme

Eşyaları yanlış yerlere koyma

Ruh hali ya da davranış değişiklikleri

Kişilik değişiklikleri

Sorumluluktan kaçma

Alzheimer Derneği kendi havuzunda bir şeyler yapmaya çalışan bir dernek. Yardımlarla ayakta durmaya çalışan bu dernek Eskişehirli yardımseverlerin yardım etmesini bekliyor. Bugün insanlar bir gün kendilerinin de yaşlanacağını düşünerek aslında yapacakları her türlü yardımı kendilerine yapmış olacaklar diye düşünüyorum.