- Kategori
- Şiir
Onun adı kadın
Küçük yaşta çırak oldu anaya,
Çocuk yaşda vardı hemen kocaya.
Irgat gibi koştu her gün tarlaya,
Hep kadere boyun eğdi kadersiz.
On dördünde gurbet ele atıldı,
On beşinde kuma diye satıldı,
On altıda ana oldu oturdu,
Hep kadere boyun eğdi kadersiz.
Onun adı kadın ”kot adı acıydı”
O hayatımızda sade bacıydı,
Lafta ise kutsal hep baş tacıydı,
Hep kadere boyun eğdi kadersiz.
Çocuğuna ana kocaya eşti,
Verilen her işe gönülden koştu,
Şükretti Tanrıya gerisi boştu,
Hep kadere boyun eğdi kadersiz.
Sevdalar büyüdü onun gönlünde,
Ne acılar çekti garip sevdi de,
Yüzü hiç gülmedi ahir ömründe,
Hep kadere boyun eğdi kadersiz.
Cennet ayağının altı dediler,
Boğaz tokluğuna yaşam verdiler,
O hep sustu çünkü adı kadındı,
O hayatın dert ile çile yanıydı.
Hep kadere boyun eğdi kadersiz,
Kaderine boyun eğdi kadersiz.
Birdal Can TÜFEKÇİ