Onur

Büyüklerim bana derdi ki “ bırak seni başkaları övsün, sen özeleştirini iyi yap “

Ve eklerlerdi “ birisi devamlı bir yönünü övüyorsa, mutlaka bir açığı vardır kapatmaya çalışıyordur inanma “

Çocukluğumda ve ilk gençliğimde biraz kuşkucu bir yaklaşım gibi gelirdi.

Güler geçerdim.

Zannederdim ki “ ben asla yalan söylemem” diyen hakikaten hiç yalan söylemiyor.

Utanırdım çünkü benim yalan söylediğim zamanlar oluyordu…

Ne kötü biriydim…

Zannederdim ki “ Ben asla kimsenin hakkında kötü konuşmam “ diyen hakikaten konuşmuyor.

Çok kızardım kendime çünkü benim ara sıra başkalarının arkasından kötü konuştuğum oluyordu…

İğrenç bir huyum vardı…

Zannederdim ki “ben ömrümde hiçbir şey çalmadım” diyen hakikaten harama el uzatmamış.

Nefret ederdim kendimden çünkü arkadaşlarımla bahçelerden meyve-çiçek ya da bakkaldan ufak tefek şeyler arakladığımız olurdu macera yaşamak adına…

Hemen ölmem lazımdı benim…

Ve bu örnekler çoğalır gider, ben kendimle bitmez tükenmez kavgalar yaşar dururdum…

Ama zamanla, yaşantılarla anladım ki büyüklerim beni öğütledikleri konuda çok da haksız değillermiş...

Asıl “ en doğruyum, en dürüstüm, hiç şunu yapmam bunu yapmam” diye kendini övenlerin günah defteri oldukça kabarıkmış.

Her insan içinde iyiyle kötüyü barındırır, her insan hata yapabilirmiş.

Bunu anlamak rahatlattı, nefes aldırdı bana tabi ki.

Ama bu seferde kendilerini “ ben en doğruyum, ben en dürüstüm, ben EN’im “ diye tanımlayan insanların ruh durumlarını inceleme merakım başladı.

Son günlerdeyse ONUR kavramını dillerine pelesenk yapmış kişilere takmış vaziyetteyim…

Sürekli bir “ en onurlu benim, onurum için yaşarım, onurumu-onurunuzu ayaklar altına aldırmam, onurumu korudum, onurumsun, onurumsunuz…” söylemleridir gidiyor hiç yakışmayan ağızlarda.

Adeta onur enflasyonu yaşıyoruz.

Ve ben dinliyorum.

Anlamaya çalışıyorum.

Şifreyi çözüyorum en sonunda.

Bu insanların sahip olduklarını söyledikleri ONUR bizlerin bildiği, sözlük anlamı ” İnsanın kendine karşı duyduğu saygı, şeref, öz saygı, haysiyet, izzetinefis.” olan onur değilmiş maalesef…

Onların sahip oldukları onurları var tabii ki ama iki hece arasına eklenen bir çizgi farkıyla yani ON-UR şeklinde…

Şimdi bu kelimenin benim çözdüğüm şifre açılımını sizlerle paylaşmak isterim.

ON-UR:

1- Sevgisizlik

2- Saygısızlık

3- Şerefsizlik

4- Haysiyetsizlik

5- İzzetinefissizlik

6- Yalancılık

7- Dolandırıcılık

8- Riyakârlık

9- Hırsızlık

10- Duygu katilliği

Hastalar nasıl ki hep hastalıklarından bahsetmek isterler, bu zavallılarda her dakika ON-UR larından bahsetmekte haklılar belki de…

Çünkü gerçekten sahip oldukları ON tane UR ları var ve maalesef hepside HABİS UR…

Can bedenden çıkmadan kurtuluşları yok ON-UR larından…

Ne diyordu Dilber Hala:

“BEN LAFIMI ORTAYA GOYARIM, İSTEYEN GELİR ALIR, İSTEMEYEN BIRAKIR GAÇÇAR ...”

Sevtap Özkahraman

(05/02/2009 – Ankara)