Onurlu İnsan

Kimine göre aptallıktır onur. Kimine göre her şey.

Kimi, sırf onurunu korumak için yaşar. Onurunu korumak, her şeyin üzerindedir onun için. Kimiyse, haysiyet cellatıdır. Önüne gelenin kimliğini, kişiliğini harcar. İnsan orunu, keyfince harcayan şerefsizin tekidir. Namus, şeref tanımaz.

Onurlu insan; kolay kolay ezdirmez, çiğnetmez kendini. Onursuzaysa, paspas yerine çiğnenmek , en sıradan hallerdendir. Yeter ki çıkarları gözetilsin. Yeter ki amacına kavuşsun onursuz.

Onurlu insan, laf söz kaldıramaz. Ona göre ayarlar davranışlarını. Ama mesela, klasik bir yalaka; küfür yedikçe, zevke gelir. Hakarete uğradıkça, orgazma ulaşır.

Onurlu insan, namusuyla çalışıp, ahlakıyla yaşar. Toplumu gözetir. İnsanı anlamaya, sevmeye çalışır. Gelgelelim, narsist, megaloman biriyse karşımızdaki… Her an nefsini sayıklar. Kendi hastalıklı ruhuna tapınır durur. Varsa yoksa onun onuru. Başkalarını iplemez. İnsanlık onurunu ırgalamaz.

Onurlu birine; kişisel prestiji, aile itibarı vazgeçilmezdir. Değiştirilemez kırmızı çizgidir. Oysa klasik bir oportünist, ne kişisel ne aile itibarını umursar/önemser. Varsa yoksa hedefine varmak. Kalanı gereksiz ayrıntı beyimize. Oportünist bir hanfendi, Yalnızca amacına ulaşmaya bakar. Gerisi eften püften ibaret.

Onurlu insan, kendini geliştirmeye odaklanır. Çağın, toplumun, insanlığın gerisinde kalmaktan utanır. İflah olmaz cahil, geldiği gibi gitmeyi, marifet sanar/sayar. Bunu da “Ben hiç değişmedim, değişmem!” acizliğine borçludur. Değişimden, dönüşümden kaçtıkça insanlıktan çıktığından habersiz… Mutlu mesut, neşe içinde geçirir günlerini. Sanırsın ana rahminde. Olduğu gibi kalır hayatı boyunca.

Bir madrabaza örneğin… Onur nedir? diye sorsan… Kandıran kişi, en üstün yaradılıştadır, der herhalde…

Onurlu insansa, yanlışlıkla, istemeden, farkında olmadan dahi olsa, yanılttığı kişinin kaybını gidermeye çalışır. Kul hakkı, namusudur. Yetimin, öksüzün derdi, cehennem ateşi kadar yakıcı gelir yüreğine. Harama el uzatmaz. Helal kazanç, insanca yaşamak vazgeçilmezi… İster ki, herkes dilediği gibi geçirsin ömrünü. Bir Allah’ın kuluna, kimseler zarar veremesin. Hiçbir masumun/ mazlumun gözyaşı dökülmesin. Gariban kanıyla yıkanmasın yeryüzü.

Sizi bilmem ama… Benim için bu onurlu insan. Elbette sonsuz tanımı yapılabilse de… İnsan gibi, adam gibi, kadın gibi yaşamaya varır işin sonu. Yolu, yöntemi şahsiyetlere göre değişse de… Düzgün bir yaşam sürüp, temiz bir ad bırakmaktır dünyadan giderken… Kimine zerre değeri/anlamı olmasa da tüm bunların… Eşref-i mahlukatlığını aklından çıkarmayandır onurlu insan. Tek derdiyse, buna layık olmak.