Öperek kapattı gözlerimi

Eksik bir oyuna gülümser gibi
Sekerek
Boynumda mavi bir kuş misali
Salınırken muskası annemin
Koştum
Bulutların altındaki ölüme
Kahverengi,

Sıkarak çocuk avuçlarımda
Sarhoş katırların
Sır gibi sakladığım gizli yükünü,

Sol cebimdeki kalemler kardeşimin
Yazacak hikâyemi,

Karanlığın güvenli koynunda
Yürüdüm
Tokatlayarak ağrıyan dişimi
Aklımda
Yıldızların aydınlattığı
Beyaz gülen, mavi bakan annemin
Yüzü,

Onca geceden ve gündüzden sonra
Henüz tamamlamışken on üçümü
Demir kanatlı kuşlar
Gagalarıyla çizdi
Kıramayacağım çemberi,

Bir ses duyuldu önce
Dost rengine bürünmüş
Rahatladı katırlarımız
Kişnedi,

En yaşlımız saygıyla eğildi
Gülümsedi,

Sonra
Kara katırım inledi
Sendeledi acıyla
Dağıldı
Mavi kehribar tespihim,

Küçük kardeşim
Hêvî
Topladı kalemleri
Yazmak için şiirimi
Katırın sağ tarafına yüklerken
Öperek kapattı gözlerimi,

Erol Mintaş Aralık- Ocak 2012 / İstanbul