Orhan Pamuk: Ben kendimim

24.11.2009

Son zamanlarda ‘sıkça’ duygusallığımdan söz ediliyor.

Umursamıyorum, değil de; söylesinler, hoşuma bile gidiyor.

Duygularım, bir anlamda ‘kabımda’ olmamın sonucu…

Hani Marks demişti ya;

İnsan, kabına göre insandır.

Bir sıvının, konulduğu kabın şeklini alması gibi, insanın da yaşadığı toplumun biçimini-sistemini-bakışını almıştır mutlaka; bunun tersini söylemek ya da söyleyebilmek ‘doğanın’ diyalektiğine terstir!

Ben bugün duydum da; aslında çok duymuşuzdur…

Denir ki;

‘Ben yalnız kendimim!’

Bu sözü sokakta gezen, kitabı bilmeyen, bilgiden anlamayan, okumayan çoğunluğumuzdan biri söylemiş olsa ya güler geçerdim, ya da ona bir şeyler söyleme gereği duyardım…

Ancak, bu sözün sahibi…

Evet, ‘ben hiç kimseyi temsil etmiyorum, bir yazarım, kendimi ifade ederim’ yanıtını, ‘Türkiye’yi temsil eden bir yazar olarak’ başlayan soruya verdiğini düşününce, ‘yaşadığı kapitalizmin kıskacından kendini kurtaramayan bir yazar’ biye betimledim.

Nobelli yazar…

Nobelli yazarımız, demeyeceğim kusura bakmasın-bağışlasın beni Orhan Pamuk okurları!

Nobelli yazar Orhan Pamuk, Amerika’da, Washington’da, Ulusal Doğal Tarih müzesi’nin salonunda yaptığı konuşmada bu sözleri söylüyor.

‘Ben beni yazıyorum!’

Yaşadığı toplum, tanıdıkları, bildikleri, acıları, sevinçleri; içinde bulunduğu kabı değil; bir tek kendisini!

Birden neyi anımsadım biliyor musunuz?

Önce, Nobel ödülünü alışı sırasında yaptığı ‘şu’ ünlü konuşmayı…

Hani demişti ki, ‘Türkçe’ nin içinde yer alan eşsiz güzelliği dünyaya duyurduğum için sevinçliyim!’

O gün neden Türkçe konuştu şimdi anlamaya çalışıyorum. Maden ‘beni’ yazıyordu, neden ‘bizin’ dilini konuşuyordu? O kalabalığı dolduranların büyük çoğunluğunun, ya da kendisinin daha iyi ‘beni’ anlattığı bir dili kullanması gerekmez miydi?

Şaşkınlık içindeyim!

Ben buna ‘emperyalist yaranma’ desem kızmaz umarım Orhan Pamuk okurları!

‘Emperyalist yaranma’ bir başka anlatımla ‘kendi kabına yabancılaşmadır’.

Duygusallığım üzerimde yine arkadaş!

Kabımın ‘huyunu’ ret etmeyi değil, o kabı benimsemenin doğru olduğuna inanıyorum.

Doğanın diyalektiği, insanın diyalektiği, maddenin diyalektiği budur çünkü.

‘Ben beni yazıyorum’ diyenin bir yazar, bir Nobelli yazar olmasına kızıyorum!http://yenimuhalefetport.com/index.asp