Orhan Pamuk'la gurur duymak

Orhan PAMUK’u okumadan önce ondan utanıyordum. Çünkü o bizi satarak Nobel ödülü almıştı. Bizim değerlerimizi hafife aldığı, bir batılı gibi düşündüğü için o ödülü aldığını düşünüyordum. Ta ki benim için de bir değer taşıyan Babamın bavulu’nu okuyana dek…

Bir baba ile oğul arasında müthiş bir bağ vardır. Geçmiş ile gelecek gibi... An, geçmiş ve gelecek bağı gibi... Bu her baba ile oğul arasında sürer gider... Babalar miraslarını nedense hep oğullarına bırakırlar... Annelerin miraslarını kızlarına bıraktığı gibi… Babalar hep olmak istediklerini oğulları olsun diye onlara tüm kırmızı halıları sererler... Oğullar bu halılardan istedikleri yere ulaşsınlar diye...

Tabi Orhan PAMUK bizim böyle düşüneceğimizi belki biliyordu. Hatta böyle düşünsünler diye belki de Babamın bavulu’nu yazmıştı. Ne olursa olsun bence hedefi onikiden vurdu. Anladım ki o gerçek bir yazardır. Nobeli de gerçekten hak etmiştir.

Artık Orhan PAMUK ile gurur duyuyorum. Biliyorum ki o dünyanın en iyi yazarlarından biridir. Bunun gerekçesi “Babamın bavulunu “yazmış olmasıdır. Teşekkürler Orhan PAMUK, bize Nobel gururunu yaşattığın için. Teşekkürler Orhan PAMUK, bize yanlış düşündüğümüzü edebi bir dille anlattığın için... Teşekkürler Orhan PAMUK, babamla aramızdaki inceliği tekrar yaşattığın için... Teşekkürler Orhan Pamuk, oğlumla aramızdaki ilişkiyi bu kadar iyi tanımlayabildiğin için, teşekkürler Orhan PAMUK. Seni daha iyi anlamamızı sağladığın için... seninle hepimiz gurur duyuyoruz...