Ört ki, Ölem! Yok Artık

Bana bir daha blog yazısını ancak Muzaffer Ağabey yazdırabilirdi ama keşke bu şekilde olmasaydı. Sevgili Muzaffer Cellek, üstat, duayen, şair, müzik adamı, Karşıyaka beyefendisi, Bartın sevdalısı.

Gitti. MB sevdalısı idi. Hiç bıkmadı, hep mücadele etti. Toparlayıcı olmaya çalıştı. Bu ülkede yaşarken kıymet bilmediğimiz gerçeğini bir kez daha kafamıza nakşetti. 

Hep bahanelerin arkasına sığındık, bir ziyareti, bir sohbeti çok gördük.

Kalemi hiç susmaz sandık, ama sustu.

O nasılsa bir şeyleri halleder, MB'ye bir çeki düzen verir dedik, bıraktık ona.

Yanında yeterince olmadık.

Pianonun tuşlarına sevgiyle, aşkla dokunuşlarını izledik.

Aryalarına kulak verdik.

Acaba sevgisine layık olduk mu?

Güle güle Muzaffer Cellek.