Ortak aranıyor!

Merhabalar; Ben bu aralar bir hayli utanç içindeyim. Sizlerle bu utançlarımı paylaşmak istiyorum. Ne olur bana haklı mı yoksa haksız mı olduğumu anlatın. Ben mi hastayım yoksa benim için hayatı kolaylaştırmak adına gönüllü olanlar mı? Artık ipin ucunu kaçırmış durumdayım.

1- 1970’lerden beri canhıraş bir vaziyette karşı çıktığım her köprüden, şimdiki de dahil, mecbur olmadıkça geçmek zorunda kaldığım için. Çünkü hala inatla DENİZ yolunu kullanmaya çalışıyorum.

2-Nefret ettiğim bir aptallık abidesi GALATA köprüsünü görmek zorunda olduğum için. Üzerinden keyifle bile yürüyemedikten sonra köprünün ne anlamı var. Sevimsiz bir demir yığını!

3-Gecenin bir köründe aniden sokağımın başına konduruluveren BAZ istasyonlarına tüm mücadeleme karşın engel olamadığım için. 50-100 metre arayla güya elektrik direği dikiliyor. Üzeri baz kutusu dolu!

4- İhtiyaca bir türlü yetmeyen, arızaları, yenilenmeleri hiç bitmeyen güya yeni YOLLAR için katledilen yeşillikleri görmeye zorlanırken. Eskiden İstanbul yeşillikler içindeydi, şimdi savaş yıllarının Ankara’sı gibi FALAN-FİLAN EVLERİNİN arasında bir yerlere sıkıştı!

5-Suların aktığı DERELERİMİN üzerinde İŞYERLERİ, EVLER, ve de yeri gelince CESETLER görmek zorunda bırakıldığım için,

6- Gelişme çağında ESKİYİ YENİLEYEMEYEN, BOZAN bir anlayışla yaşamak zorunda bırakıldığım için. Olanı korumak, gerekli olanı da yakıştırmak, uydurmak gibi bir bilim dalı varken (Restorasyon)!

7-Aynı binada birbirimize yabancı yaşamak zorunda bırakıldığımız için. Yaşamak derdinden kimsenin kimseyi gözü, gönlü görmüyor! Alt katınızda doğan bebeğin varlığını ağladığı için fark ediyorsunuz artık!

8-Fakirlik sınırlarının 2 milyon, asgari ücretin 693.00Tl brüt üzerinden 496.53 Tl net olduğu bir yaşamda 50.00 Tl ye kitapların, 800.00 Tl ye kiraların olduğunu görmek ve bilmek durumunda kaldığım için. Daha yemek ve temel yaşamsal ihtiyaçları katmadık! B ücretler içinde kalabilmek için gerekli imkanları aramak ve bulmak için, yukarıda saydığın diğer utançları da kullanmak zorunda kalacağımdan, ayrıca utanıyorum.

9- İNSAN olmaktan gurur duyuyorum da İNSANLARLA, İNSANCA yaşayamadığımdan utanç duyuyorum

10- Ve neticede, bütün bu utançlarıma, yeterince yandaş bulamamaktan dolayı caydırıcı ve engel olamayan benim gibilerin de kendime ait utancını ekleyince, çocuklarımıza bıraktığımız mirasın, harabenin sorumluları arasında kendimi de görmekten daha bir kahroluyorum, üzüntü duyuyorum.

Siz söyleyin şimdi? Bu kadar utanç insanı ne yapar? Acaba öldüm de hala haberim mi yok! Hele birde köprüleri kullanmamaya çalışan biri olarak!!

Sevgi ve akılla kalın.