Öteleme

Bizi durduran eşiğin
Kavşağındayız

Kendi zamanını arayan bakışın
Gölgesinde

Kıyının öteki tarafına geçmenin
Yeğinliğinden uzağız

Zamanın ürküntülerinden kaçmak ne mümkün,
Aidiyet sorgusunun karşısında yüzler bukalemun

Uzaklaştıkça bir kökene bağlanma arzusu
Yaşadığımız huzursuzluğun nedeni
Arayış yerine bağlanış çaresizliğine düşmektir

Yaşama gölge düşürenler sorgulanmadığı için
Sorumsuzca kendi karanlığını kendi üretir

Yakın geçmişte yüzünü aydınlığa dönen her bakış
Kabuk değiştirmeyi göze alabiliyordu

Şimdi bir yaşama sığmayan sözler
Kısaldıkça kısalıyor

İçimizde avazlanan bir ses,
Kurtların telaşı gibi

Başlama noktasını bulan
İlerleyebiliyor
Öteleme!

Önder Karaçay