Otizmden korkmayın

Yaygın gelişimsel Bozukluk!

Bu tanı artık bir çok anne baba tarafından biliniyor. Ama bunu yaşayanlar... Bizler...

İlk duyduğumda ki sert bir top atışı şeklindeydi emin olun, şoke olmuştum...Nedense aslında kendimiz için çocuk doğurduğumuzu unuturuz, bencilcedir bu aslında,onlar biz gelelim bu dünyaya ne olur demiyorlar ki halbuki; eğer sağlıklı değilse de hemen isyan ederiz, neden ben diye  .Yarım saat kadar ağladım ve niye ben diye sorguladım . Sonra kendine gel ve yapabileceğin en iyi anneliği verebileceğin en güzel sevgiyi ver dedim çocuğuna. Öyle de yaptım. O gün , bu tanının olabileceğini söyleyen anaokul psikologuna kızmış olsam da içimden, bugün ona teşekkür borçluyum. İyi ki yön göstemiş. Hiç zaman kaybetmeden o gün içerisinde Cerrahpaşa'yı arayıp randevu aldık, ve tanı doğrulanarak ilgili raporlar alındıktan sonra çok kısa bir süre içerisinde eğitimlere başladık. Oğlum o zamanlar daha 19 aylıktı. Şimdi ilkokula gidiyor. Ve geçen sene itibariyle bu tanıdan çıktı. Evet doğru duydunuz! Bu tanıdan çıktı! Ve bu birçok kişiye mucize gibi geldi, ama sadece doğru zamanda doğru tanı; yani erken tanı ve de hayatınızı organize ederek çocuğunuzun özel eğitim aldığı her anda onla beraber olabilmek. Onla büyümek ve onla öğrenmek.

Aslında her anne keşke böyle özel çocuk anneleri gibi daha gözlem yapabilen, çocukla iletişimi öğrenebilen, kuralları koyabilen ve özgürlüğü verebilen olabilse... Bizlerin geçtiği bu eğitim sürecinden geçebilse... O zaman hani normal dediğimiz çocuklar varya, onlar süperrr çocuklar olurlar:)

Ben özel bir anneyim... Çocuğum beni özel yapan! Anne olmayı öğrendim. Bana anneliği oğlum öğretti. Evet, ben onu büyüttüm, ama o bana yol gösterdi. Aslında şimdi dönüp baktığımda Allah'a teşekkür ediyorum, böyle bir tecrübeyi yaşamasaydım ben de herkes gibi belki bu çocuk neden yemiyooor, bu çocuuk hep böööyleee dinlemiyor iştee, geeel evladım , yapmaaa çocuğuuum diyen gruptan olacaktım. Ama ben eğer bu davranışı yaptıysa altında mutlaka nedenleri olmalı ve çözüm her zaman vardır diyen ve bu çözümü bulanlardan oldum. Ve bu böyle kelimelere döküldüğü kadar çabuk olabilen birşey de değil. Zaman, sabır, sevgi, araştırma, eğitim ve de tecrübe.

Anneler, babalar,

Ahkam kestiğimi düşünmeyin lütfen! Ama çocuklarınızla ilgilenirken, onları büyütürken, özel eğitim alan çocukları büyütürmüş gibi büyütün derim ben. Ha bu öyle zor da değil. Sadece olduğunuzdan daha fazla gözlerinde, içlerinde, oyunlarında, dünyalarında olacaksınız. Bulunduğunuz ortamları onların dünyasına göre zenginleştireceksiniz...Ve bunu bir gün , birkaç gün değil, hergün yapacaksınız. Bir saat bile olsa...

İyi eğlenceler...

Çocuklarla geçen her zaman eğlencelidir, bence:)