Otobüs Camında Bir Münzevi

     Mavi bahçeli bir düştü çocukluğum,ömrümün en yakın durağına koşar adım giderken yosun tutmuş dalgaların sahile vuran çığlıklarını duyardım.Ne zaman ardıma baksam düşeceğimden korkardım.Yeşil günlü bir umuttu çocukluğum hala taptaze. Dumanı üstünde tüten hayallerimle gezerdim cebimde. Sonbaharı ilk sarıdan, ilkbaharı ilk umuttan bilirdim.Yazlarım vardı temmuz güneşiyle oynayan, zemheride, yaş döken gökyüzüne yakaran ellerim vardı çocuk yaralarıma eş.

     Naftalin kokulu sandıklardan alıp iğde kokulu bahçelere gömdüğüm yalnızlıklarım vardı, hala sevdiğim. Memleketimiz vardı ve bir de tabii meseleleri. Dünyayı kurtarıp yeniden tarih yazacak kadar güçlüydük çocuk kalbimizin sıcaklığıyla. Bir bavul dolusu kelimeyle ömrü boyunca didişen hüzünlerim vardı, hala aynı telaşlı ve hala aynı telaşlardan yeni umutlar çıkarmayla meşgul.

    Mahallenin en edebi genç kızı mıydım ya da en deli yüreği ki çocuk yüreğimde tek lambalı sokaklarda patlattığım toplarım hiç bitmedi. İlk gençlik çağımın sulu sepken çılgınlıkları nice zaman devam etti, bir otobüs yolculuğunun beni alıp bıraktığı bir başka şehirde de. Sulu sepken yıllara sulu sepken hüzünler ve sevinçler eklemeye devam ettim. Başta kavak yelleri eserken ve hala bir yan bakış, bir güzel söz , bir firari gülüş çalarken çocuk ruhumu, gecelerim vardı ışıltısı hiç bitmeyen sabahlara doğan.

   Üst komşu gibiydi üst ranzada bıraktığım gözyaşlarım ve hala lazım oldukça komşudan borç aldığım kırk yıl hatrı olan bir fincanlık kahveydi kahkahalarım. Ve sonra ... sonra ne mi oldu...bir başka otobüs yolculuğuyla başlayan başka bir hikaye... Ve hala severim yolculukları, yüreğim otobüs camının garantisindeyken yaşanmışlıklar yoksunluk hissi vermez insana. Bir sıcak limandan kar beyaz yıllara yol alan başka bir otobüs yolculuğuydu bu kez yaşadığım. Bir şehre ilk adım atışta karşılanan mağrur bir genç kız kalbi cebindeki ümitleri saçarak yürümeye devam etti yollarda. Esrik yıllardı yine eser miktarda,pervasız yollara yenı yolculuklar eklediğim. Hangi şehre gitsem aynı melodinin farklı notalarını duyarım hep. Hangi ezgiyi dinlesem yüreğimde diz vurur hoyrat bir çocuk sevda...Ve şimdilerde yine çocukluğumla gurur duyduğum ve hiç bitmeyeceğine inandığım çocuk ruhumla oyun oynuyorum hala....

    Herkesin kendinden bir şey bulduğu bir otobüs camı hikayesi vardır.Bir başka otobüs camı yolculuğunda buluşmak dileğiyle....