Otobüslerde öpüşmek dâhil, her şey serbest

Öpüşmeyelim. Tokalaşmayalım. Uzaktan selam verip geçelim.

Sokakta. Evde. İşyerinde. Okullarda. Sinemada. Alış veriş merkezlerinde. Arabada. Her yerde.

Hasta kişilerin bulunduğu ortamlardan uzak duralım.

Hapşırdığımızda kolumuzu kullanalım.

Sokakta. Evde. İşyerinde. Okullarda. Sinemada. Alış veriş merkezlerinde. Arabada. Her yerde.

Ankara’da.

Belediye otobüsünde, sağ önümdekinin koltuk altıyla, onun hemen yanındaki bayanın göğüs hizasında bulunan rengârenk ilanda bunlar, dışarıda yapmayacaklarımız yazıyor. İlan, <ı>aman ha! demek istiyor. Ankara’da belediye otobüslerinde ise bütün bunlar serbest… Çünkü zaten hapşırmak isteseniz de koltuk altınızı bulamazsınız. Kim bilir kimin neresindedir? Dudaklarınız artık size ait olmadığı gibi, ensenize yapışan vıcıksal ter de sizin değildir. Otobüse binmekle birlikte öyle bir değişim geçirdiniz ki, uyuşmuş bacağınızı oynatmak istediğinizde emin olun en arka koltuktakinden fışkıracak <ı>hop birader! nidası size söylenecektir. Öylesi… Bir göz kırpmanın bile nelere mal olabileceğini burada anlatmak mümkün değil. Kelebeğin kanat çırpması gibi. Önünüzde sallanan şu el mesela, kiminse kimin, sakın aldırış etmeyin. Otobüslerdeki stratejik noktaları araştırın.

Ama korkmayın!

Yetkililer otobüsleri her binenden sonra mikroptan arındırıyor.

Son bir kişi bile kalsa,

İlerleyelim nidalarını,

Amca beyin öksürmelerini,

Kırışık mendiline binince kez burnunu silen teyzenin tuttuğu ‘<ı>dengede durana aşk olsun’ tutamacını,

Diğer tutamaçları,

Koltuğunuzu,

Koltuk altlarınızı,

Belediye Başkanlığımız arındırıyor.

Öğrencinin çantası, kimsenin taşımaya tenezzül etmediği yere dökülen defterleri arındırılıyor, yaşlılara yer vermek zorunda bırakılan gençler arındırılıyor, belediye otobüsünde kadın tavlama sanatı yazanlar, fortçular, aortçular arındırılıyor.

Gidin, <ı>o adı batasıca gribin giremediği tek yer olan belediye otobüslerini mekân edinin.

Önünüzdeki yumrukla indirmeye çalışsa bile, arkanızdaki tekmelere güvenin. Sıkışın, sıkıştırın.

Mutlaka ineceğiniz durakta değil bir sonraki durakta inin.

Otobüslere binin, yaşamdan inin.