Öyle bir donmuş zaman ki...

Dizi, daha doğrusu televizyon izleme alışkanlığım pek olmadığından, bugüne dek haftanın hiçbir gününü “bakalım bu hafta dizimde ne olacak?” diye iple çekmedim. Ben ortaokuldayken Şener Şen ve Türkan Şoray’ın “İkinci Bahar” dizisi vardı Perşembe günleri ve ben bir tek o zaman dizi için gün saydığımı hatırlıyorum.

Geçen sezon da “Öyle Bir Geçer Zaman Ki” isimli diziyi izlemiştim birkaç bölüm. Aile değerlerini esas aldığını düşünerek bir –iki bölümü heyecanla izledim. Bir sonraki haftayı da bekledim ve umduğumla alakası olmadığını anlayınca bıraktım.

Ne ağır bir dramdır bu. Aman Allah’ım dert kasavet hiç mi bırakmaz bir ailenin peşini? Ve bir baba bu kadar mı  vicdandan yoksun olur? Neyse benim ruh halim kaldırmadı bu diziyi açıkçası. Küçük Osman’ın yeteneği dışında ilgimi çeken bir şey olmadı. Bıraktım izlemeyi.

Bizimkiler seviyor bu dramatik aileyi ne hikmetse. Ali Kaptan’a söylenip, Cemile’yi kayırırken pek bir kaptırıyorlar kendilerini. Geçtiğimiz Salı günü tesadüfen salona girdiğimde diziye gözüm takıldı. Ali Kaptan hala o arazideki evin camlarını kırıyor.

Elleri kan içinde, melek kalpli Cemile’de bırakın öfkeyi kanatlarıyla Ali Kaptan’a adeta uçuyor ve bir şey olup olmadığını inceliyor. Ben diziyi en son bıraktığımda da, o arazideki evin camlarını kırmıştı.

Tek değişen evin restorasyonuydu bu kez. Neyse ki Cemile çileli hayatında bir gün yüzü görmüş ve bir dönem zengin olmuş. Ama çile kaldığı yerden devam ediyor, şimdi dikiş dikerek çocuklarına bakıyor.

Bu Salı ise bilinçli olarak gidip baktım bir iki sahneye. Mete yine yüzünde ağlıyor mu, gülmek mi istiyor belli olmayan o ifade ile bir kız peşinde. Ben diziyi bıraktığımda İnci Hoca’nın peşindeydi. Bu kez değişen giyimi ve saçları olmuş.

Dizinin diğer oyuncularında da fiziksel değişimler olmuş. Belli ki aradan yıllar geçmiş bölümlerin birinde. Ama bu Küçük Osman büyümüyor ne hikmetse.

Bırakın büyümeyi boyu bile fazla serpilmedi. Bu hafta net olarak anladım. Bu dizi de adının tersine Öyle Bir Donmuş Ki Zaman…

İzleyemiyorum, bu mantık hatası olan dizileri. İzlediğimde kendimi saf yerine konmuş hissediyorum. Vakit geçirmek için her saniyesi önemli olan ömrümün 1 – 2 saatini boşa geçiremem. Geçirsem de bu şekilde değil.