Öyle olduğu gibi sevebilmek

Ebra Abay Özkurt

“Nasıl yani? Ne demek şimdi Bir İnsanı Olduğu Gibi Sevmek?” dediğinizi duyar gibiyim.

Anlatayım...

Gece saat 01:00... Uykum yok... Şöyle söylesem daha doğru olacak: “Uyanık” bir haldeyim. Bazen bir şeyleri çözdüğünüz, bir şeylerin farkına vardığınız anlar olur ya, işte öyle bir ‘an’dayım.

Kendi üzerimde yeni bir şeyin farkına vardım.

Sevdiğim insanları nasıl sevdiğimin farkına vardım. Ailemi, arkadaşlarımı nasıl sevdiğimin...

‘Sevgi’, anlamı tarih boyunca tartışılmış, belki bundan sonra da tartışılacak bir duygu. Hatta ‘Sevgi’, çeşitli durumlarda eleştiriye maruz kalmış, belki bundan sonra da kalacak bir duygu.

Bende etrafımdaki birçok kişi tarafından, sevdiklerimi ‘sevmek’ şeklim konusunda eleştirilmişimdir. Bu konu üzerine biraz düşündüğümde, yani “Neden seviyorum?”, “Nasıl seviyorum?” diye kendime sorduğumda, işte bu başlık çıktı düşüncelerimden.

Bana göre ‘Sevgi’, öyle olduğu gibi sevmektir karşındakini.

Öyle olduğu gibi sevmek, temasta olduğunuz insanı karşılık beklemeden, eleştirmeden sevebilmektir. Sizi üzecek davranışlarına muhatab olsanız bile hiç umursamadan sevebilmektir. Hatta ve hatta o da sizi sevsin diye beklemeden sevebilmektir.

Bu şekilde sevdiğinizde, aranızdaki anlaşmazlıklarda zor durumlarda kalsanız bile seversiniz. Kızmak değildir içinizdeki, belki sadece üzülmektir ona karşı hissettiğiniz. Eşiniz veya yakın bir dostunuz böyle durumlarda sizin için endişelenerek, “Sana bunları bunları yapan bir insan için hâlâ neden kaygılanıyorsun? Anlayamıyorum’’ der ve endişesinin ardına bir küçük nasihatı da eklemeği unutmaz: “Sana ne kadar değer veriyorsa, sen de ona o kadar değer ver.”

İşte şimdi, tam da bunlara “Hayııır” diye haykırıyorum.

Gerçek ve doyurucu olan sevgi, karşındakini içinden gelen coşkuyla özgürce sevebilmektir. Hiç bir kriter belirlemeden, hiçbir kural koymadan sevebilmektir... İşte bu sevginin özgürlüğüdür.

Neden sınırlarımız ve kurallarımız olmak zorunda bu özgürlüğü yaşamak için. Neden ihtiyaç duyalım ki, sevgiyi hissetmek için karşımızdakinin de aynı duygularla bizi sevmesine? İhtiyacımız yok ki buna.

Neden “Sen beni sevmesen de, ben seni seviyorum” diye kocaman bağıramıyoruz ki?

Bence bu kocaman bir özgürlük... Öyle olduğu gibi sevmek bir insanı...

Bu durumu farkettiğimde, bugüne kadar “Neden insanlara hakettiklerinden fazla değer veriyorum?” diye kendi kendime yaptığım eleştirimden özgürleştiğimi farkettim.

Bu inanılmaz bir duyguydu benim için. Bu duygu bana huzur ve mutluluk sağladı, çünkü birilerini sevmek için hiçbir şeye ihtiyacım yoktu artık.

Dünya görüşü ortaklığına ihtiyacım yoktu, ortak davranışlar sergilemeye ihtiyacım yoktu, güzel görünmeye ihtiyacım yoktu, özellikle de hoşlanılmaya ve bana değer verilişine ihtiyacım yoktu.

Gönül rahatlılığı ile özgürce sevebilmenin verdiği mutluluğu yakalayabilmiştim.

Sevdiğim, fakat belli sebepler ve durumlar yüzünden görüşemediğim, mesafeler koyduğum pek çok insan var hayatımda. Bu mesafelere hiçbir itirazım yok... Ben şartlar, durumlar ne kadar uymasa da hepsini seviyorum. Belki küçük bir kırgınlık yaşanmıştır veya hayat yollarımızı ayırmıştır... Bilinmez...

Şimdi buradan sesleniyorum tüm sevdiklerime: Ne olursa olsun, ben sizi öylesine olduğunuz gibi seviyorum. Bu sevgiyi ben de yarattığınız içinde hepinize sonsuz teşekkür ediyorum.

http://www.nativa.com.tr/bir-insani-oyle-oldugu-gibi-sevmek/