Öylesi bir şiir işte. Adı, özledim olsun.

Bu şiirin başına birşeyler yazmak istedim, ama bulamadım,
kelimeleri seçemedim, böyle olsun, bu kerelik.


Daha önce tanımazdım bu kasveti.
Seni tanıken de yoktu bu çırpınışlar.

Şimdi, sen yoksun ya,
Bende, o sevgi ve çırpınıslardan geriye,

Bu acılı ve karamsar anlarım kaldı.
Oysa biliyorum özlediğini.
Nerdesin ?

Bu gün tüm özlemlerimi
Ve umutlarımı,

Bu gece tüm sevgilerimi.
Ve bekleyisleri unuttum.

Bu gece, seni
Koca bir rüzgarla ,

Kara bir bulutun gölgesine ittim.
Bu gece bu bulut islatacak bizi.

Koca bir türkü bulutu bu.
Damla damla incecik sızacak gozlerimden.
Sessiz ve agir.

Sonra birikecek damla damla.
Kapılıp gidecegim bende.
O selle birlikte.

Oysa sen ve ben.
Çok eski dosttuk hatırlarsın.
Daha bir dost olduk.

Daha bir bağlandik.
Sonra...ve sonrasında.

O zamanlar yoktu aramızda.
Karanlıklara sarılmışlıklar.

Kapkara, süslü gercekler.
Gercekleri gizleyen, uyuşuk sevgiler.

Sevgileri gömen yürekler.
Ve bu ayriliklar,
Bu dostluk ve özlemler,

Kimbilir, nelere gebe.
Ve, ben bu gün ,
Eski seni , çok özledim.