Öylesine Her Zamankinden

Kimsin nesin gerçekte bunca yakınlığıma rağmen biliyor muyum sanıyorsun? 

Bilmiyorum seni ve seni yıllarca yaşasam da bilmeyeceğimi biliyorum. 

Seninle ilgili tek bildiğim senin yokluğunun beni hiçleştirmesi duygusu.

Sen yoksan ben kendimi bir hiç kadar sıfıra yakın hissediyorum. 

İnsanın kendi varlığını, başkasının varlığına şartlaması kadar büyük bir saçmalık olur mu derdim varlığımla var olduklarını söyleyenlere, gülerdim alayla. 

Şimdi, saçmalık dediklerimin saçmalık olmadığını görüyorum. 

Şimdi ben, sen olmadığın zaman olmadığımı anlıyorum...

Tamamlayansın sen. 

Eksik olduğumdan değil, fazlasıyla yaşamaya alıştığımdan...

O kadar çok şey var ki sana yazılacak, sana çizilecek sana söylenecek. 

Biliyorum ki içten içe sana susuşuma kızıyorsun. 

Biliyorsun çünkü benim dolduğum zaman taşacağımı. 

Öylesine kelimeler dilimde düğümleniyor sana yazmaya kalktığımda. 

İnsan her dolduğunda taşmazmış be. 

Bazen dolarmış ve taşmadan öylece donup kalırmış... 

Şaşırıyorum kendime 

Çünkü ben kendimden başkasıyım senle ve sensizlikle. 

Ben, tanımadığım bir kadın, bakmadığım bir göz, dokunmadığım bir tenim şimdi... 

Çünkü ben o kadar başkayım ki sana. 

Tanınmazım, bilinmezim, görünmezim çoğu zaman. 

Ben şimdi benden beklenmeyecek kadar senim.

Sen, aklıma her gelişinde tebessüm oluyorsun yüzüme. 

Karanlıklara her dalışımda, sen geliyorsun yanıma ve beni usulca çekiyorsun daldığım yerden. 

Evet belki hiç haberin yok senin bu yaptıklarından ama böyle işte. 

Neden güldün diyorlar bazen durduk yere gülen bana. 

"Öylesine" diyorum. 

."Hiçç yok bir şey" diyorum. 

"Deli misin?" diyorlar,  

"Evet" diyorum "deliyim ben". 

Ve kimse bilmiyor neden bu derecede deli olduğumu.

Olmayanı mı seviyorum,  

Sevilmeyi mi seviyorum,  

Sevmeyi mi,  

Kadınlarla gece gündüz sevişirken gözünü bana diken bir deliyi mi yoksa?? 

Bilmiyorum. 

Neyi bildim ki zaten. 

Her bildiğimi bilmediğimi anladığımdan beridir hiçbir şeyi bilmiyorum. 

En çok hoşuma giden de seni kendi deliliğime yoldaş etmek istediğimde bu yola gireceğini bilmem galiba. 

Bazen kendimi çok ukala buluyorum,  

Ne sanıyorsun sen kendini falan diye azarlıyorum kendimi... 

Biraz mütevazı ol diyorum ama olamıyorum işte. 

Neden mi? 

Sevdiğim zaman her şeyi alacak derecede güçlendiğimden...

Almak, kendine katmaktır canım... 

Uzaklaşmaksa kendindekini bırakmaktır.

Bazen saçma sapan şiirler yazıyorum biliyor musun, içinde sen geçen. 

Sen mi yazdın bunu diyorlar 

Sanırım şiir yazacak kadar sevemem sanıyorlar beni ama yazıyorum işte. 

Belki çoğunu göremeyeceksin gördüklerini ise tam anlamayacaksın... 

Ama olsun yazıyorum işte ben öylesine. 

Dolup taşmıyorum, dolup kalıyorum işte böyle sana. 

Dolup kaldığımda kaldığım yerleri yazıyorum şimdi şiirlerimde...

Biliyorum çoğu zaman kızıyorsun içten içe bana. 

Sinirleniyorsun belki de ama ben buyum işte. 

BUYUM diye bağırıyorum her defasında sana. 

Sevgiden dönenler sözünden dönenler gibi midir bilmiyorum. 

Ve ben biliyorum ki her defasında senin sevginden döneceğim. 

Bunu bile bile hep sana doğru yürüyorum.