Oynak Hoca

 

Hocayı düğüne çağırmışlar. Herkes oynamış, hocayı da oynamaya kaldırmak istemişler. Hoca oynamak istemediğini söylemiş ama çok ısrar etmişler. O da hatırlarını kıramamış, azıcık oynayıveren bari, diyerek oynamış yavaş yavaş, "Allahım günah yazma" diyormuş bir yandan da. Derken coşmuş, biraz hareketlenip "Azıcık yaz,azıcık yazma!" demeye başlamış. Çalgıcılar daha oynak havalar çalınca da coşmuş, "İster yaz ister yazma!" diye iyice oynamış.

Oynamış ama oynadığına pişman olmuş. Herkes yüzüne manalı manalı bakıp kıs kıs gülüyormuş. Hocanın adı "oynak hoca" kalmış.

Camide dua okurken cemaat kıkırdıyormuş.

Buna daha fazla dayanamayan Hoca köyü terketmiş, başka yerlere gitmiş ama oralarda rahat edememiş. Belki unutmuşlardır diye beş altı yıl sonra köye dönmeye karar vermiş. Köy yolunda şirin bir çocuk görmüş."Sen buralı mısın?" diye sormuş. Çocuk evet deyince hoca dudak bükmüş, "Burada senin gibi güzel bir çocuk görmemiştim ben. Söyle bakayım, sen ne zaman doğmussun, yaşın kaç?" diye sormuş. Çocuk, "Bilmiyorum ama anam, benim hocanın düğünde oynadığı günde doğduğumu söylüyordu" diye konuşmuş.

Hoca köylülerin kendisini unutmadığını anlamış ve geri dönmüş, bir daha da oraya ayak basmamış.