Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

29 Temmuz '08

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Oyuncak Kamyon...

Oyuncak Kamyon...
 


Dün akşam otobüsün camından izlediğim manzara şöyleydi; annesinin elinden tutmuş 4-5 yaşlarında bir erkek çocuk diğer elinde bir ip ucunda bağlı bir plastik kamyon renkleri sarı-kırmızı, baba arkadan yürüyor. Çocuk anneyle ilerlerken kaldırımdan indiler ve iple çektiği kamyon devrildi, çocuk durdu anne durdu baba eğildi düzeltti ve devam ettiler hemen bir kaç adım sonra bu kez küçük bir taş parçasına takılan oyuncak kamyon bi kez daha devrildi ve çocuk durdu, anne durdu, baba eğildi düzeltti. Hiç konuşmadan eve kadar tekrarlanacak bir seramoni idi bu.

Düşündüm. Hepimizin hayatı ucuna ip bağlanmış ve ve ipin ucu elimize verilmiş oyuncak bir kamyon değil mi?... Hayatlarımız ipin ucu elimize verilmiş çektiğimiz oyuncak bir kamyon ve hangi nedenle olursa olsun kamyon devrildiğinde onu bıkmadan, usanmadan sabırla her seferinde eğilip düzelten biri varsa şanslıyız.

Biz hayatımızı çekiştirip götürürken ilk ve en büyük eşlikçilerimiz ailemiz. Daha sonra bu eşlikçiler çeşitlenip çoğalıyor. Arkadaşlar, dostlar, sevgililer...

İpinden çekerek yürüdüğümüz kamyon kaldırımdan inerken yada çıkarken, çukura girdiğinde yada hız tümseğinden geçerken, küçük bir çakıl yada taş parçasına takıldığında, yada yokuş aşağı hızlandığında süratten, yada karşıdan karşıya geçişlerde hızla koşarken ipin ucu elimizden kaçtığında, yada yanlışlıkla başka birine çarptığında devrilebilir. İşte bu noktada eşlikçilerimizin bize ve kamyonumuza davranış biçimi hayatı algılayışımızı ve duruşumuzu belirliyor.

Her seferinde eğilip düzeltmek yerine kamyonu alıp çocuğun kucağına vermekte bir çözüm. Yada kendin taşımak ve çocuğa eve gidince vermek. Yada devrik bir şekilde sürüklemesine izin vermek. Yada sinirlenip çocuğun oyuncak kamyonuyla sokağa çıkmasına hiç izin vermemek.

En güzel eşlikçilik akşam otobüs camından izlediğim eşlikçilik gibi geliyor bana. Kamyon çocuğun ve onu iple çekerek taşımak istiyor, kucağında taşımak daha kolay olduğu halde... Eşlikçisi ise buna saygı duyarak hiç müdahale etmeden sadece devrildiğinde onu düzeltiyor ve kamyonu eski rotasına getiriyor. Çocukta çekmeye devam ediyor...

Dilerim kamyonunuz yana devrildiğinde onu düzeltecek birileri olsun hep hayatınızda...

 
Toplam blog
: 40
: 657
Kayıt tarihi
: 14.11.07
 
 

49 yaşındayım.. Kamuda memur olarak çalışıyorum. Aynı zamanda amatör bir tiyatro ekibiyle 18 yıld..