Oyunlar ve maskeler

Hayat bir tiyatro bizlerde onun oyuncularıyız. Ne kadar çok kullanılır değil mi bu cümle. Derler ki; "bir oyunları kuranlar vardır ve birde bu kurulan oyunların içinde oyuncu olanlar" Oyuncu olmak istemiyorsan oyunu sen kur.

Evet şayet bu dünya bir sahne ise, herkes kendi sahnesinde oyununu kurup başrolüde kendi oynamalıdır. Ancak o zaman mutlu olur. Neden benim sahnemde başkası oyun kuracak ki? O zaman ben başkasının hayatını yaşamış olmuyor muyum? Ve bu hayatı; bana ait bize ait bu hayatı yaşarken de maskeler takmak zorunda kalmıyormuyum, kalmıyormuyuz? Sonrada sürekli kendimizi mutsuz ve yorgun hissediyoruz. Çünkü biz kendimiz olmayıp, o oyuna ayak uyduralım, rolümüzü iyi oynayalım derken taktığımız maskeler ağır geliyor bize. Bize ait olan tek sığınımız olan evimize geldiğimizde ise tarifi mümkün olmayan bir bitkinlik.

Hiç düşündünüz mü gün içerisinde kullandığınız kaç maske var. Kötü hissettiğimizde İYİYİM maskesi, sevmediğimizle biriyle konuşurken SAHTE SAMİMİYET maskesi, yanlış olduğunu bilsekte DOĞRUDUR maskesi, bilmediğimiz bir konu hakkında BİLİYORUM maskesi ve bunlar çoğaltılabilinir. 

Gözlerinizi bir beş dakika kapatıp düşünmenizi istiyorum ve soruyorum bize ait olan, bize armağan edilen bu hayatta mecburmuyuz bu maskelere? 

Niçin kendi sahnemizde başkalarının oyunlarına dahiliz, dahil oluyoruz? Onların egolarını beslerken biz mutsuz oluyor, bitap düşüyoruz.

Kendimize sormaya başlıyoruz, çünkü gerçek "ben"i unutuyoruz.Ben kimim? Nerden geldim? Nereye gidiyorum? Hedeflerim?

Peki gerek varmı? Bence yok. Kendimizi sevdirmek, saydırmak, kabul görmek için ne oyuncu olmamıza nede maskeler takmamıza. Bırakın insanlar sizi siz olduğunuz için kabul etsinler, siz olduğunuz için sevsinler, saygı duyulmaya layık olduğunuz için saysınlar.

Bugün bunları bir düşünelim istedim. Güzelliklerle kalın.

S.E. - Yaşam Koçu

erem73@hotmail.com