Özeldir...

Bazen tüllüdür bazen tülsüz.

Ama hep;

Giden bir sevgilinin ardından onun köşesinde bakılır.

Özlediğin çocuğun, annen, baban, yarin hep onun köşesinde beklenir.

Güzel günlere dair umutlar hep onun köşesinde yeşertilir.

Yağmur ve kar hep onun üstüne düşer.

Eğer aralık bırakılmışsa rüzgar hep ordan dalar içeri ve yüreğini serinletir.

Buğunun üzerine sevdiğinin baş harfleri yazılır.

Bebeğinin el izleri hep onun üzerinde bırakılır.

Rüyalara onun köşesinde dalınır.

Güvercinler bile uçmaktan yorulunca ona sığınır.

Gecenin karanlığında ışığın lambası ona sızar.

Duğalarını bile orda daha içten edersin. Sanki göğe açılan kapıdan edilen duğalar daha çabuk ulaşır gibi gelir.

Gözyaşlarına o tanıktır. Umutlarına o tanıktır. Sevinçlerine o tanıktır.

Bedenimizdeki gözler gibidir onlar; bazen sevinçten bazen üzüntüden ağlar ama biz göremeyiz.