- Kategori
- Şiir
Özgür Kadın
Özgürdü kadın
Umursamazdı kimseyi
Bilirdi hep kendini
Dinlemezdi ona akıl verenleri
Kendisiydi namusunun tek bekçisi
Yoktu ve istemiyordu olsun bir erkeği
Gözünde en değerliydi kendisi
Ve hiç kimseye bağımlı değildi
Yaşayarak öğrenmişti sevgiyi
Ve onu sevmeyene değer vermemeyi
Toplum baskısına direnmeyi
Herkesin istediği gibi biri olmayı reddetmeyi
Kanayarak hayat ona öğretmişti
Özgür ruhuna şükrediyordu şimdi
Kolay edinmemişti bu kimliği
Önemli değildi artık kimin ne dediği
Çünkü aklı tek rehberiydi