Özgürlüğün adı mavi

Hücrendesin,
Yatılacak gibisinden değil ama.
Eğilip doğrulabilirsin ancak.
Bir de çömelirsen ayakların üzerine,
Sırtını dayarsın nemden göğermiş duvarlara.
Ekşimiş hava solursun,
Ayakkabı kokar saçların. 

Unutulmuşsundur!
Zamanı unutmuşsundur!
Hiç yüz kalmamıştır zihninde.
Umudun çelik gibi kırılmış,
Kendi düşlerinden korkuyorsundur sessizlikte.
Bitiverse artık her şey dersin.
Bitsin bu işkence… 

Fısıltıyla düşündüğün,
Unuttuğunu sandığın,
Bir şey geliverir gözünün önüne tam o anda,
Olmaz dersin.
Son kez denize dalmadan olmaz.
Maviyi solumadan olmaz! 

İşte yine koynundasın denizin.
Çekiyor seni içine içine.
Hücrene saygılısın ama kulaç atarken açıklara,
Hücren, mavinin anlamı olmuş.
Daldın çıktın,
Tekrar tekrar yüz kez yaptın bunu.
Derinlerde işaret aradın.
Balıklara sordun,
Çakıllarla konuştun.
Cevap yok,
Hücrenin anlamı yok, bulamadın.