Özgürlüğün getirdiği Mutluluk

Özgürlük, insanın mutluluğunda mıdır? Veya şöyle soralım, mutluluk özgürlüğümüzde midir? Özgürlük, belli kurallar çerçevesinde istediğimizi yapabilmedir. İçinden geleni gerçekleştirdiğinde mutlu olursun, kendini özgür hissedersin. Önemli olan içinden neyi istediğindir. İstemek için bilmek, daha önceden tatmak gerekir. Kimse bilmediği, tatmadığı, görüp duymadığı bir şeyi istemez. Bu zincirleme etki, mutluluğu gün geçtikçe ( veya öğrendikçe ) daha zor yakalamamıza neden olur. Dolayısıyla özgürlüğümüzde de sanki gün geçtikçe daralma eğilimi gözlenir.

Küçük bir köyde yaşayan bir çocuğu düşünün. Bildikleri, gördükleri son derece kısıtlı olduğundan dünyası da küçük olacak ve yine kendini mutlu sayacaktır. Bilgileri geliştikçe, karşı dağın arkasında ne var sorusu cevap bulunca yaşadığı o köyde kendini mutsuz ve tutsak hissedecektir. Bu döngü kişinin gelişmesiyle karşı konulmaz bir şekilde devam edecektir.

Mutluluk ve özgürlük arayışının yanında bir taraftan bulunduğu ortam da o kişiyi uyuşturmaya çalışacaktır. Bu uyuşturma bir süre o kişiyi özgürlük arayışından uzaklaştıracak, kendini mutlu hissettirecektir. Bunun en iyi örneği işten eve, evden işe gidip gelmelerdir. Ama bir süre sonra içimizde tekrar o arayış, özgürlüğü genişletme güdüsü belirecek, kendimizi yine mutsuz hissedeceğiz. Esas olan hangisi, insanoğlunun içindeki fırtınaların açıklanması çok zor, bilmek, öğrenmek en önemli vasıf, ama faturası da ne yazık ki çok ağır.

Her şeye rağmen insanoğlu hep ufka bakmış, ona ulaşmak istemiş ve hep yeni yerler keşfetmiş. Bu istek onun özgürlük ve mutluluk arayışında var olmuş. Ve o sevimsiz uyuşuklukla hep savaşma gereğini duymuş.

Güzel bir yaz sizlerle olsun...