Özgürlük, düşler sokağında...

Bir sabah uyanıp da çıkacaksın yola ne yöne gittiğini bilmeden. Bırakıp da ardında dertleri bir bir silkinivereceksin tüm yorgunluğundan yaşamın. Açıp da bembeyaz bir yelken yeni ufuklara, alışacaksın yalnızlığına özgür olmanın.

Öyle çok eşya da almayacaksın yanına. Bir kağıt, bir kalem, üç-beş parça çamaşır yetecek sana. Belki de bir resim saklayacaksın sevdiklerine ait boş cüzdanın bir köşesinde. Varolmaları ısıtacak seni en ayaz gecelerde. '' Yalnız değilim ''diyeceksin ama kimse olmayacak yanında. Sadece, sen bileceksin.

Kimsenin bilmediği yerlere varacaksın. Bilmeyecekler senin ne adını ne de geçmişten gelen anılarını. Öyle bakışlarıyla da takip edip seni merak etmeyecekler kim olduğunu. Bir merhaba tanıtacak seni onlara ve bir hoşçakal bitirecek en güzel sohbetlerini.

Ne sabah erken kalkma derdin olacak ne de geç saatlere kadar çalışma. Bir gün bakacaksın, bir öğlen vakti uyanıp miskinlik yapmışsın. Bir gün de kuşlarla uyanıp, arkadaşlık etmişsin onlara gün ağırırken.

Dakikalara, saatlere sığmayacak yaptıkların, yapacakların ama '' Olsun '' diyeceksin. Öyle de '' Yarın yaparım '' diye dert etmeyeceksin kendine. Sen saatleri unutacaksın, onlar seni...Otobüs bekleme derdin de olmayacak ne de son otobüsü kaçırmanın çaresizliği. Yürüyeceksin... Bekleyenin de olmayacak, geç kalacağım diye haber vereceklerin de. Onlar senin iyi olduğunu bilecekler.

Yenilip de yorgunluğuna günün, bir ağacın altında dalıvereceksin güzel rüyalara. Öyle iş-güç derdi de meşgul etmeyecek en derin uykularını. Pespembe olacak rengi düşlerinin.

Yeniden uyanıp da bir sabah, bakacaksın, sıcacık yatağındasın. Bir rüyanın ardından uyanmışsın yine aynı güne. Üzülmeyeceksin gerçek olmayanlara. '' Günaydın bitanem '' diyecek o en çok tanıdığın ses ve sıcacık bir öpücükle tadına varacaksın sevmenin, sevilmenin...

... ve unutup da tüm dertlerini dünün, yeni bir güne merhaba diyeceksin. Biraz buruk, biraz mutlu ama her zaman umutlu...