Özgürlük isterken kişisel baskılama neden?

Gezi Parkı olaylarından bu yana sosyal medyada olanlar dur durak bilmiyor. Herkes birbirine cephe almış durumda. Yeter artık yahu! Özgürlükten bahsedenler birbirinin düşüncelerine kilit vurmaya çalışıyor. Tartışmaların bile kalitesi düştü. Allah diyoruz, Erdoğancı mısın deniliyor. Allahaısmarladık diyoruz tuhaf bakışlar oluyor. Biz dini, islamı Tayyib Erdoğan ile öğrenmedik. Her zaman biliyorduk. Bir islam ülkesinde dini konuşmak nasıl suç olabilir? İslamiyet nasıl bir kişi ile yargılanabilir?

Siyasi açıdan değerlendirirseniz fikrinize saygı duyarım. Ancak kalkıp dini bütün insanları yargılamaya kalkışırsanız tanımam, hiçe sayarım. Bunca zamandır gözlemliyoruz ve neyin ne olduğunu hepimiz biliyoruz. Zaten kızgınlıkların başında gelen sebeplerden biri dinin herşeye alet edilmesi değil mi? Peki siz şimdi neden aynı şeyi yapıyorsunuz?

Namaz kılana tepki neden? Oruç tutanı küçümsemek neden? Başörütüsü takanı yargılamak neden? Ama herkes kendince haklı işte. Din ile devlet işleri böyle birbirine girerse halk da ikiye bölünür. Çıkın artık bu karmaşanın içinden. Bari bizler yapmayalım.  Kaş yapalım derken göz çıkartıyoruz. Şimdi Erdoğan’a kızıp hristiyan mı olalım? Yok böyle birşey, olmamalı.

Yineliyorum ki, bizler Atatürk’ün gençleri olarak Laikliği öğrendik. O zaman ona göre hareket edelim. Kimsenin inançları kimseyi ilgilendirmesin. Din ve devlet işlerini birbirine karıştırmayalım. Siyaseti eleştirmek herkesin kendi tercihidir ve tabii ki olan biteni görmezden gelmek adil değildir. Ancak kurtulalım bu ön yargılardan. İnançlarımızı bir kişiye kızıp hiçe saymak hiçte mantıklı değil.

Aylardır Taksim’e gidemiyoruz deyin anlarım, Gezi Parkı olaylarında haksız mıydık? Deyin asla derim. Ülke de satılmayan yer kalmıyor deyin sizinle beraber bu konuyu savunurum. Özgürlük böyle kısıtlanır haklısınız. Ama kalkıp dinsel boyutlarda bir başkasını yargılarsanız sizin yaptığınızda bundan farksız değildir. Böylesine “bu ne perhiz bu ne lahana turşusu” derim.