Özgüven eksikliği!

Hepimizin yaşamında zor durumlarla karşılaştığımız anlar olmuştur mutlaka.
Ancak her defasında da, içimizde ki bizi biz yapan o gizli gücümüzü hissetmekte zorlanırız nedense?
Ve ille de, çevremizdeki kişilerin bizi yönlendirmelerine ihtiyaç duyarız.
Olası olumsuzlukları üstlenmemek, ya da suçu başkalarına yüklemek kolaycılığına sığınırız böylelikle! Ah ben ne beceriksizim, benden adam olmaz diye sızlanmalarımız hiç eksik olmaz çünkü!

Ama son derece gereksiz bir korkudur bu.

Öyle ya, hayatta elde ettiğimiz başarıların hiçbiri tesadüfler sonucu kazanılmamıştır.

Kendi özgür düşüncelerimizin de payı olmuştur mutlaka.

Hangimiz başarmayı yürekten istediğimiz bir konu da çok çalışıp ta kaybetmiştir ki?

En basit bir örnek, tahsil hayatımız sırasında, diplomaya giden yolda karşılaştığımız sınavlar da gösterdiğimiz üstün çabalar!

İlk defasında olmasa bile bir sonraki deneme de mutlaka yüz güldüren sonuçlara ulaşmışızdır.

Yani bu gün meyvelerini yediğimiz sonuçlara!

Yani burada önemli olan nokta kadercilik oyunu oynamayıp, mutlaka başarmak içgüdüsüyle hareket etmemizdir.

Hem bu sayede defalarca alıştırma yaptığımız bir konuda daha az hata yapma olasılığına sahip oluruz.

Aksi halde kendimize olan güvenimizi hepten kaybederiz zaten!

Bu korkular bizleri kendine özgüveni olmayan, hep arka planda kalmayı tercih eden bireyler haline getirir.

İçimizde bulunan girişimcilik ruhunu yok eder.

Önemli olan elde edilen sonuç değil, bu yolda harcanan çabalardır.

Yanlışlıkları öğrendikçe doğrulara ulaşmak kolaylaşır çünkü!

Bu yüzden kendimizi takdir etmeyi bilmeliyiz.

Bir nevi gaz vermek yani!!!