Özlediğimiz şeye olan kavuşma inancımız kuvvetli ise, ona ulaşmak için daha çok çaba gösteririz.

Bir önceki blogda, “iyimser insanların, hayatın bir tünel olduğunun farkındadırlar, ama tünelin sonundaki ışığı da görür, ona yönelirler. Bu umuttur.”demiştik.

İşte o tünelin ucundaki ışığı görürsek, ya da kavuşmak olduğuna inanırsak ya da özlemin sonunda, ona kavuşacağımızdan eminsek, ulaşana kadar olan basamaklardan daha hızlı çıkmak isteriz.

“Keşke daha çabuk olsa” deriz, sabırsızlık gösteririz.

Özlediğimiz şeye olan kavuşma inancımız kuvvetli ise, ona ulaşmak için daha çok çaba gösteririz.

Ama herkesin özlemi farklıdır.

Bazıları için, bir akşam sahilde yürümektir, sımsıkı elele.

Bazılarımız için de, sanki yanımızdakini, biri gelip alıp gidecek gibi bırakmayacak şekilde, tutarak yürümektir..

Bazıları için ona kavuşsam sesini duysam demektir.

Bazıları için “günler, aylar gececek kavuşacağız” demektir.

Özlemler kavuşmak içinse, o zaman eninde sonunda yaşanacak, herkes özlemine kavuşacak demektir.