Özlem

Çiğdemi ilk görenin ömrü uzar derlermiş.

Uzayan özleminin eli değdi Sultanım.

Gün batışı, bahçende Sana görünsem mi ki…

Feryâdım, yaş döküşüm Senin için Sultanım..

Uçuşan gölgeler mi? Suda aksin yok artık;

Ötüşen kuş, konuşan dil hep Sendin Sultanım..

Öptüğüm o gül dudak, yaktı.. Tutuşsam mı ki?

Hep Sendin, hep; elimi sıcak tutan Sultanım..

Çınarlar hüzün dolu; eğik durur sevgimle;

Gölgesi de kan rengi, kâlbim gibi Sultanım.

Çoğalır dert, birikir; kimlere gücensem ki?

Hicrânı Sen getirdin; kabul.. benim Sultanım..

Bu tutkumun ateşi acı verir ruhuma;

Tut onu bir kor gibi; yana yana Sultanım.

Ömrümün bu son demi, yatsam uyusam mı ki?

Vuslâtı kim özler ki; benden fazla Sultanım?

Ocak 1968

Ankara