- Kategori
- Doğal Hayat / Çevre
Özlem...
Ben kaptan kızıyım,
Sabaha karşı babamın arkasından sürahi ile su dökerek, saat dört ya da beşlerde‘’ babacığım çabuk gel’’ naralarını atarak , mahalledekileride uyandırarak yolculamayı, pek iyi becerirdim.
Gemiden telsizle evi aradığında, onunla herkesi iteleyerek telsizle konuşmayı pek heves ederdim.
Babam, Sefere gittiğinde o gelene kadar sevgimi biriktirir,
Ona anlatacaklarımı üst üste dizerdim hep.
Galiba özleme bu denli alışkın olmamın sebebi de bu. Şimdilerde özlemi özlemiyorum. Gereksiz görmemim sebebi bu .