Özlemek

Özlemenin bu kadar acı olduğunu,

Keşke anlatarak öğretseydin …

Keşke,

Seni kaybederek öğrenmeseydim özlemenin bu kadar can acıtan bir duygu olduğunu.

Canım çok acıyor...

Cam kırıklarına bastığında ince ince canını sızlatır ya,

Sensiz geçen her an benim canımı öyle sızlatıyor.

Hani zaman her şeyin ilacıdır derler ya

Yalan,

İnanmıyorum artık buna.

Zaman sadece sensizlikle yaşamayı öğretiyor.

Sensiz olmanın acısını dindirmiyor..

Yitirilenin ardından,

Geride sadece “Keşkeler “ kalıyor. Keşke onunla daha fazla zaman geçirseydim,

Keşke daha fazla sımsıkı sarılsaydım, Keşke daha çok seni seviyorum deseydim.

Keşke, Keşke, Keşke …….

Bu keşkeler uzayıp gidiyor. Beraberinde de pişmanlıklar ve üzüntüler bırakıyor.

Keşke insan sevdiklerini yitirmeden önce bu keşkelerin farkında olabilse.

O zaman ;

Bu pişmanlıkları yaşamamak için,

Hayatının her anında sevdikleriyle olmanın, sevdikleriyle beraber nefes almanın, onlara sarılabilmenin, onlara daha fazla seni seviyorum diyebilmenin ne kadar kıymetli olduğunu anlar

Ve

Şükrederdi, onlarla beraber olduğu için..

Hayatın koşuşturmacasına o kadar kaptırmışız ki kendimizi, sevdiklerimizle olmanın kıymetini onları kaybettiğimizde anlayabiliyoruz.

Ama maalesef ki, sevdiğini kaybettiğinde anlıyor insan keşkelerle yaşamanın da ne kadar acı olduğunu.

Öğrendim ki;

Asla erteleme sevgini paylaşmayı

Asla korkma sarılmaktan

Asla yarım bırakma bir şeyleri her ne kadar güç olsa da,

Hiçbir şey yitirdiğinin ardından yaşadıkların kadar güç olmuyor..