Özlemler Gün Batımında Başlar

Özlemler, gün batımında başlar.
El ayak çekilmeye başlayınca bu kalabalık kentte,
Kalırsın baş başa bir başına kendinle,
Bir yalnızlığın bir de özlemlerin,
Ellerin üşümeye başlar yoksa sevdiğin yanında.
En büyük özlemde onadır ya.
Kendini hep yarım hep eksik hissedersin.
Duvarlar üstüne gelir o'nun yokluğunda.
Yaktığın sigara bile senin gibidir,
Biraz acı, biraz kederli yanar.
Sonra bir şarkı tutturursun,
Ya da geliverir aklına özlemlerin,
Söylersin ama o duymaz, istersin gelmez,
Özlersin, sonra bir bakmışsın ki iki damla yaş,
Akmış yanaklarından o'na doğru.
Süzülürken yaşlar yanaklarından dudaklarına,
Öper de yollarsın o yaşları o'na, özlemişsindir.
Sonra ardından bir sigara yakarsın,
Çekersin bir nefes bir nefes daha.
Baktın olmuyor bulamıyorsun bir çare,
Atarsın kendini yatağa,
Uyuyup kurtulmak için bu özlem acısından.
Önceleri acı zannedersin,
Ama sonra anlarsın ki o senin sevginin ateş,
Sevgin de onun oksijeni,
Ama bilemezsin ki her şey daha ağır,
Daha acı olacaktır şimdi.
Kapatırsın ışığı girersin yatağa,
Bir de bakmışsın bedenin yalnız buz gibi,
Ararsın, beklersin bir dokunuş,
Bir sarılış ve uyurken duymak istersin
O sıcak nefesin verdiği huzuru.
Ama sende bilirsin ki sağın karanlık, solun karanlık.
Hani alışmıştır kulakların duymak ister,
İyi geceler sözünü..
Küçük masum bir öpücük istersin.
Yalnızsın ne duyarsın ne hissedersin.
Bir serseri mayınsın artık. İçin özlem yüklü,
Yüreğinde bir derin yara beklersin uykuyu,
Bir sağa bir sola dönüp, dedim ya yalnızsın,
Ne uykun gelir ne sızısı diner gönlünün.
Uyumak için kapatırsın gözlerini,
Gözünün önüne mutlu anlar gelir,
Gülümser güzel yaşadıkların sana.
O tebessüm ettikçe senin yüzün asılır.
Sonra haykırmak istersin içinden ama olmaz.
Sonra bir sitem sallarsın,
Yalnızlığına isyan edersin,
Özlemine kızıp durursun.
Sonra yalnızlığına sarılıp uyuya kalırsın.
Sabah kalktığında geceden kalma hüznün,
Hala beyninde dolaştığını hissedersin.
Sonra iş güç derken uzaklaşıverir,
Beyninde dolaşan bu serseri hüznün
Rahatlarsın ama unutmuşsundur ki,
Özlemler, gün batımında başlar...

Yorgun Kalemim