Özlenen Hidayet geldi

Hidayet çok enteresan bir oyuncu. Dünya basketboluna böyle yetenekler neredeyse 10 yılda bir geliyor. Hırvatlar Dejan Bodiroga, Ruslar Andrei Krilenko, Almanlar Henning Harnisch, Yunanlılar Nicos Economou ile belki bu şansı yakalamışlardı. Ancak Hidayet bütün bu isimlerden komplike bir oyuncu. 

Neredeyse 5 pozisyonda birden istendiği anda oynayabilir. Yüzü ve sırtı dönük oynamaktan kaçınmayan, ‘sıze'ını ve gücünü ortaya koymaktan çekinmeyen bir oyuncu. Onu ilk kez yıldız Milli takımında özel turnuvalarda izlerken böylesine büyük bir yıldız olacağına inanmıştık. O zamanlar çelimsiz fiziği ve eksik atletik yetenekleri ile yine de farkını ortaya koyuyordu. 

NBA'de ki ilk takımı Sacramento Kings onun gerçekten tecrübe kazanabileceği ve takımın diğer Avrupalı yıldızları olan Divac ve Stojakoviç ile birlikte oyununu geliştirebileceği bir ekipti. Hidayet sonraki durakları olan Spurs ve Magic formaları ile de kendisine güvenenleri yanıltmadı. NBA de ilk kez forma giydiği yıllarda topu potaya atmaktan çekinen, potaya bakmayan hallerini hatırlayınca ne kadar büyük bir aşama kaydettiğine hepimiz daha net görebiliyoruz. 

Hidayet’in sonraki yıllarda uğrayacağı duraklar da geçireceği zamanlar hiçte kendisinin beklediği gibi ona başarı getirmeyecekti. Raptors’ta top kullanımının kısıtlanması ve kendisi ile ilgilenilmemesi istatistiklerine direk yansıyor daha sonra takasla varacağı Suns forması ile de beklenen çıkışı gösteremiyordu. Son günler de ise Hido’yu tekrar eski takımında özlenen istatistikleri ile görüyoruz. 

Alıştığı seyirci alıştığı takım ve kendisine güvenen bir coach ile tekrar çalışma fırsatı bulunca kendisini hatırlayıverdi. Oysaki zaten Hidayet bu idi. Hızlı hücumda rakip alanda dribling ve sahayı görebilme yeteneği kusursuza yakın. Bu hem takım arkadaşlarının işine yarıyor hem de rakip potaya bıraktığı sayıların miktarını arttırıyor. O artık 30 yaşlarını geride bırakmaya hazırlanan bir sporcu. Ancak henüz ondan görebileceklerimizin yarısını dahi görebilmiş değiliz. 

Emin olun ki Hidayet eğer biraz daha kendisine güvenir ve takıma liderliğini hissettirebilirse parmağına bir şampiyonluk yüzüğü geçirebilir. Diğer temsilcilerimiz de oldukça iyi dönemler yaşıyorlar. Ersan Bucks’ta fazla forma şansı bulamasa da ne kadar önemli bir oyuncu olduğunu hissettirdi. Oyunun neredeyse bütün fonksiyonlarında var. Hızlı, atletik, dış şutu olan ve ribaundçu bir uzun. İyi niyetli bir sporcu olması en büyük artısı. Genç Semih ise O'neal’ın yanında adeta stajyerlik sınavı veriyor. İstekli, çalışkan ve kendisini her geçen gün kendisini geliştiriyor. İlk zamanlardaki ürkekliğini atması kısa sürdü. Sırtı dönük pozisyonlarda artık eskisi kadar uzaktan potaya şut bırakmıyor, yükleniyor, mücadele ediyor. 

Ömer Aşık ise uzun kolları , boyu ve gücü ile Chicago benchine renk getirdi. Ömer savunmada doğru zamanda doğru yerde. Çoğu zaman Deng ve Noah’ın yokluğunda faydalı. Özellikle potaya olduğu yerden uzanması ile adından söz ettiriyor. Onun da ilk beş başlayacağı günler gelecek. 

Mehmet ise sakatlıktan sonra tekrar Utah formasına kavuştu. Bu takım ve şehir onu seviyor. Üstelik coach Sloan’ın artık neredeyse evladı gibi olmuş vaziyette. Utah takımı geçmiş yıllara nazaran onun yokluğunda bile istikrarlı bir görüntü çizdi. Onunda katılımı ile çok daha başarılı sonuçlar alacaktır. Forma giydiği maçlarda bile ne kadar yararlı ve gösterişsiz oyununa rağmen önemli bir oyuncu olduğunu hatırlattı. Umarım parmağında ki yüzüğe bir yenisini kariyeri boyunca bir kez daha takar.