Özür Dilerim

Yapma Dafne,

Yapma aşkım, bak kıracaksın, lütfen yapma.

Dafne ise kahkahalarla gülüyor, kendi kurguladığı bu oyun onu çok mutlu etmişe benziyordu. Benim rolüm ise onu uyarmaktı herhalde, benim her uyarım -tonu giderek artan- onu daha da neşelendiriyor, bunu yapmayı seviyordu. Bense giderek sinerlenmeme izin veriyor ve bunu niçin yaptığımı bilmiyordum. Ve sonunda, patladım. Burada benim dediğim olur dercesine sesimi giderek yükseltip, elinden aldım perdeyi, dudakları büzüştü ama ben henüz kendi gazımı alamamıştım. Gözleri bana şaşkın bakıyordu ama ben görmüyordum. Sonra o damlalar süzüldü. Allahım bu kadar mı masum olur insan? Öfke kontrolü diye bir şey neden var daha iyi anlıyor insan. Korkmuştu. İnsanın babasından korkması nasıl birşeydir, nasıl bir çelişkidir. Varlığını muhtaç olduğun insan, tam da o varlığa haykırıyor. Böyle anlattıkça ne b..ktan bir an yaşattığımı daha iyi anlıyorum kızıma. Gerçekte neye kışmıştım? Patrona mı, karıma mı, perdeye mi, kızıma mı , kendime mi? Ona böyle davranmaya hakkım yok. Bu da saçma, ulan hakkın olsa yapacaksın sanki. O güzellikten dökülen yaşlar, şimdi şimdi yaralıyor beni. Hep böyle mi olacak? Hep önce kızıp, sonra kendi kendimi mi yhiyeceğim? Yoksa her defasında söz verip, 3 vakit sonra yine aynı şeyi yapanlardan mı olacağım? Beni böyle haturlamasını ister miyim hiç? Asla. birşeyler yapmalıyım. Ya da belkide birşeyler yapmamalı. Onu sürekli, hayır, yapma vs. gibi sözlerden azad ederek başlamalıyım.

Babam da böyleydi. (Bazılarınız teşhis koymuştur şimdi) Ama bu mazaret olamaz. Bunu asla kabul etmem, kendime hakaret olur. Hiç mi gelişmedik yahu!? Sonsuz bir sevgi var içimde kızıma karşı, ama ona bunu nasıl göstereceğimi bilmiyorum anlaşılan. Özür diliyorum prensesim. Umarım, o gözyaşlarını tekrar davet etmez sözlerim bakışlarım. Seni gerçekten çok seviyorum. Anlamını bilmesende, Babalar Günü'mü kutlayışına şahit olabilmek bir harika. Bizim günümüz ne zaman diye sorgulamanı da ayrıca çok sevdim kızım.

Ü.Acar, 15.06