Özürlü sayımız giderek artıyor…

Bir ülkenin sağlık başarısını belirleyen ögelerin başında hiç şüphesiz kendini sağlıklı hissedenlerin oranının giderek artması gelir. Bizde ise bu oran giderek eksi olarak büyüyor.

Enflasyon, işsizlik gibi hemen herkesin çevresine bakarak bir ölçüde ulaşabileceği sonuçları TÜİK denen kurumun sonuçları ile karşılaştırırsak arada şaşırtıcı derecede yüksek uçurumlar olduğunu görürüz. Bu yüzden bu kurumun yaptığı istatistiklere çok fazla güvenmem enin gerektiğini biliyoruz. İlaç tröstlerinin çizdiği yönde giden sağlık sektörünün herhangi bir branşından da böyle bir araştırma beklemek imkânsızdır. O zaman herkes TÜİK’in verdiği oranlara ne derece itibar ediyor ise aşağıda yazacağımız rakamlara o kadar inanmalıdır.

Araştırmada süreğen hastalık ve sağlık sorunları ile faaliyet güçlüklerine ilişkin sorular 15 ve daha yukarı yaştaki nüfus için sorulmuş ve cevaplayıcı beyanı esas alınmış, doktor tarafından tanı konulmuş olma şartı aranmamıştır.

.

15 ve daha yukarı yaştaki 19 milyon 678 bin kişi süreğen hastalık veya sağlık sorunu, 12 milyon 11 bin kişi ise faaliyet güçlüğü yaşamaktadır. Her iki sorunu birden yaşayanların sayısı ise 11 milyon 221 bin kişidir. Herhangi bir süreğen hastalık, sağlık sorunu veya faaliyet güçlüğü yaşamayanların sayısı ise 32 milyon 971 bin kişidir.

Bu da demektir ki, çalışabilir yaşta bulunan 11 milyon 221 bin kişi gerçek anlamda özürlüdür ve çalışamamaktadır. Aynı oranı onbeş yaş altı çocuklara da uygularsak toplam özürlü sayısı onbeş milyona çıkar ki bu da nüfusumuzun beşte birine tekabül eder. Başka bir deyişle her beş kişiden biri özürlüdür.

2000 yılında yapılan bir çalışmada bu oran dokuzda bir görünüyordu. Bunun anlamı giderek daha sağlıksız bir toplum olduğumuzdur.  Demek ki, her köşe başına dikilen özel hastane ler, fiyakalı demeçler bir yerde duvara tosluyorlar. Bu durum devletimizin uyguladığı sağlık politikalarının yanlış olduğunu gösteriyor.

İlaç tröstlerinin sağlık sektörünü insanları hastalıktan kurtarmaya değil, hastalık belirtilerini kamufleye yönelik çalışmalara ittiği bir gerçektir. Bu gidişe kim dur diyecektir? Her ne olursa olsun bir devlet halk sağlığının bu kadar hızlı bozulmasına izin vermemelidir.

İzmir 2012