P a n t o l o n

/ paslanmış kulaklar duymadı feryâdını

saldılar kalbine acı akçe zehrini

yaslandı ecele zamandan önce

taktı kanatlarını sırtladı tabutunu /

her düş, bin düşüştü

satır satır satırladı kendini

iflah olmadı nereye dönse

kendi cehenneminde yandığını bilmedi kimse

v e

bir geceyalnızlığına döndü yönü

a d a m ı n

gözlerinin denizinde bir korsan gemi

çekti aldı saf ganimetini

çırpınan yüreğinde, dokusu bozuk hayat sesi/nden

koyu bir ıssızlık saçıldı orta yere

bulamadı tılsımı

yırtıldı yankısız sabrı

güz, izlerini süremeden yüzüne

yaşama ihanete tutuştu aklı

verimsiz nadası

kanattı/ kuruttu soluğun kökünü

bir hançer busesi koydu dudağına

ölüme kulaç atarken bedeni

feleğe değildi duyulmayan küfrü

susuşlar/ dağ gibi susuşların bedeliydi bu

yaşamın sahnesinde bir p a n t o l o n

asılı kaldı ipte

ederi hesaplanamayan

yası her dem taze kazılmış bir mezar

siyah badanalı bir ev miras kaldı geridekilere

Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....