Pablo Picasso

Büyük sanatçı Pablo Picasso’nun sanat üzerine görüşlerine devam ediyoruz.

Sanatçı diyor ki, eskiden bir resim çeşitli evrelerden geçerdi. Ressam her gün yapıtına yeni bir şeyler katardı. Resim toplamaların toplamıydı. Benim için ise yıkmaların toplamıydı. Bir resim yaparım, sonra bozarım. Ama sonunda hiçbir şey yok olmaz, bir yerden çıkardığım kırmızı başka bir yerde belirir.

Soyut sanat yoktur. Sonradan gerçekle ilgili bütün etkileri yok etseniz bile, daima başlangıçta belirli bir noktadan başlamak zorundasınız. İnsan doğaya karşı gelemez. Ressam ne kadar özgür olursa olsun, bu özgürlük ancak ayrıntılarda saklıdır.

Figüratif ya da soyut sanat diye bir şey yoktur. Yani hiçbir biçime dayanmayan bir resim türünden söz etmenin ne denli gülünç olduğunu bir düşünün…

Ressamın içi dolar dolar, sonra boşalır. Sanatın sırrı işte buradadır. Ormanda gezerim. Yeşil hazımsızlığına tutulurum. Bu duyguyu muhakkak resme boşaltmam gereklidir. İşte o resme yeşil hükmeder. Ressam duygularını, düşlerini, birikimlerini içinden boşaltmak için resim yapar. Herkes sanatı anlamak ister. Bir kuşun ötüşünü anlamaya çalışmayız. İnsan niçin geceyi, çiçekleri, çevresindeki her şeyi anlamaya çalışmadan sever? Ama sanata gelince illa anlamak söz konusu olur.

Bu ağaç mıdır? İnsan mıdır? veya başka bir biçimidir, yerine bu gördüklerim sanatçının, insanı, çiçeği diyerek zevk alıp mutlu olmaya çalışsalar ya da üzülüp diğer duygularla etkilenseler daha mutlu olacaklardır.