Pamuğum ve ben

Günlerdir içim acıyor sanki dev bir yumruk gösümün üzerinde ne nefes almama ne konuşmama izin veriyor. İşime geliyor çalışıyor alışveriş yapıyor kızımla oynuyor devam eden hayatın tüm rutinlerine katılıyorum ama içim çok acıyor….

16 Eylül günü Hakkari’de yaşanan melun saldırıda annesini ve iki bacağını kaybeden Zeynep’in başucunda oturmak o her gözünü açtığında annen seni bırakmadı demek istiyorum...

Anneler bebeklerini hiç bırakmazlar zaten – bebeklerine kötü birşey olmasına da asla izin vermezler.. Anneler bebeklerinin uf olan yerini öpünce geçer… Sonra bağıra bağıra ağlıyorum… Annesi Zeynep’in bacaklarını öpecek ve Zeynep kalkıp koşarak annesine sarılacak böyle olsun istiyorum böyle olmalı… Lütfen Allah’ım Zeynep annesinin öpücükleriyle iyleşsin zaten Zeynep’in annesi ölmedi değil mi….
Gelecek….

Bu melun saldırının faillerini yakalanması ve de - Türk milleti’nin sonunda sorgulamaya başladığı – Zeynep’in ve tüm Zeyneplerin güvenliğinden sorumlu olanların da adalet önünde yargılanarak en azından vicdanlarımızın rahatlaması için siz Sayın Cumhurbaşkanımızın yardımlarınızı bekliyoruz. Zeynepler ‘in anneleri bir daha hiç gelemeyecek de olsa…