Pamuk şekerden hayat!...

Meğer hayat pamuk şekere benzermiş!… Yüzlerce kez gördüğümüz ve her görüşte içimizi ısıtan Pamuk Şekere…

Hemen herkesin çocukluk anılarında yer alan; bebek, uçurtma, misket, salıncak gibi objelerin süslü prensesidir Pamuk Şekerler.

Henüz hijyen korkusu yaşanmadığı yıllarda, mahallelerin sokak aralarında güleç yüzlü bir Pamuk Amcanın gelişiyle çığlıklanırdık.

Sokak bir anda “anne” diye seslenen çocukların bağrışlarıyla dolardı. Kuruşlar istenirdi arsızca. Bir kuruş için en sevimli halimizi takınır “n’olur” dan medet umardık.

“N’olur para ver anne!”

Birazdan geçecek dondurmacı amca ile pamuk amca arasında seçim yapmak bize kalırdı.

O zamanlar; pamuk şeker ile hayat arasındaki benzerlikten habersiz olduğumuz yıllardı…

Ve tercihlerin insan karakterini şekillendirdiğinden…

Ilık yaz gecelerinde yetişkinler çaylarını yudumlarken çay bahçelerinde, çocuklar gene pamuk amcanın etrafında sıralarını beklerdi.

Pamuk şekerden pembe kuyruklar oluştururduk.

Zaman yaşam kuyruğuna girmenin ne olduğunu bilmediğimizi gösterirdi.

Nerede karşımıza çıksa ve her seferinde azarlanacağımıza aldırmadan, anne eteğini çekiştirir “pamuk şeker isterim” nidaları atardık.

Pembe elbisesini giymiş prensese karşı koymayı öğrenememiştik çünkü.

Kalabalıklarda yüzümüze bulaşan şekeri yalarken utanmaz, dişimize yapışmasından usanmazdık.

Adı üstünde pamuk şekerdi…

Sonra büyüdük… Pamuk şekerin yerini başka başka şeyler aldı. Yetişkin dünyasının içinde, pamuk şekeri afiyetle yemekten sakınır olduk. Prenses bize her göz kırpışta, bakışlarımızı kaçırdık.

Bilmeden hayatın pembe rengine takılmıştı gözlükler.

Yüzümüze ( yüreğimize) bulaşanı yalamak için cesaretsizleşmiştik. Hele o dişlere yapışması yok mu?

Uğraşamazdık…

Hem birde çürütürdü dişleri.

Aynen şeker tadında hayatın vicdanları çürüttüğü gibi…

Galiba hayat pamuk şekere benziyor belli bir yaştan sonra.

Bakıp seyretmesi güzel, yemesi zahmetli…

Belki o yüzden pembedir umudun rengi.

Pamuk şekerler çocuklar için güzel. Lezzetli… Korkusuz, hesapsız, kayıtsız yaşanılan zamanlarda…

Biz yetişkinler için ise, geçmiş zamanda kalan pembe prensestir.

İç yolculuklara çıkma becerisine sahip olmayan bizler, uzun hayat yolculuğunda valizimize almadığımız, alamadığımız zarif prenses…

Hayat pamuk şekere benziyor gerçekten.

Dokunmadığında…

Dokunup, bulaşmadığında yaşanan…